«Σε ακούω, αδερφέ Σόλωνα.»
«Μάθαμε ότι ο δολοφόνος είχε πολύ φιλική σχέση με το θύμα. Τόσο μεγάλη ίσως που άκουσε για το ημερολόγιο και την κληρονομία από το ίδιο το θύμα κάποιες μέρες ή ώρες πριν τον δολοφονήσει. Όταν το αποφασίζει, παίρνει ένα ξίφος από την συλλογή του θύματος που προφανώς αν ψάξουμε καλά μέσα στο σπίτι θα την βρούμε και αποφασίζει να δράσει. Ο Κόμης εκείνη την ώρα βρίσκεται στο γραφείο και επεξεργάζεται τις οδοντογλυφίδες του Ναπολέοντα που μόλις του έχουν σταλεί. Δεν ξαφνιάζεται από τον δολοφόνο που μπαίνει κραδαίνοντας ένα σπαθί. Είναι φίλος του. Ξαφνιάζεται όμως όταν εκείνος αρχίζει να τον απειλεί ζητώντας του το ημερολόγιο. Προσοχή τώρα, δόκτωρ Φλάντζα! Ο Κόμης στέκεται μπροστά στη βιβλιοθήκη σε τέτοια θέση ώστε ο δολοφόνος στο έξω μέρος του γραφείου, δεν μπορεί να δει από που το έβγαλε. Του το φέρνει και αυτός το ανοίγει κατευθείαν στο Κεφάλαιο 13. Όμως το Κεφάλαιο λείπει!»
«Μάθαμε ότι ο δολοφόνος είχε πολύ φιλική σχέση με το θύμα. Τόσο μεγάλη ίσως που άκουσε για το ημερολόγιο και την κληρονομία από το ίδιο το θύμα κάποιες μέρες ή ώρες πριν τον δολοφονήσει. Όταν το αποφασίζει, παίρνει ένα ξίφος από την συλλογή του θύματος που προφανώς αν ψάξουμε καλά μέσα στο σπίτι θα την βρούμε και αποφασίζει να δράσει. Ο Κόμης εκείνη την ώρα βρίσκεται στο γραφείο και επεξεργάζεται τις οδοντογλυφίδες του Ναπολέοντα που μόλις του έχουν σταλεί. Δεν ξαφνιάζεται από τον δολοφόνο που μπαίνει κραδαίνοντας ένα σπαθί. Είναι φίλος του. Ξαφνιάζεται όμως όταν εκείνος αρχίζει να τον απειλεί ζητώντας του το ημερολόγιο. Προσοχή τώρα, δόκτωρ Φλάντζα! Ο Κόμης στέκεται μπροστά στη βιβλιοθήκη σε τέτοια θέση ώστε ο δολοφόνος στο έξω μέρος του γραφείου, δεν μπορεί να δει από που το έβγαλε. Του το φέρνει και αυτός το ανοίγει κατευθείαν στο Κεφάλαιο 13. Όμως το Κεφάλαιο λείπει!»
«Λείπη;»
«Λείπει! Ο Κόμης είχε αποφασίσει να σκίσει ο ίδιος τις σελίδες του Κεφαλαίου και να τις κρύψει άλλου για περισσότερη ασφάλεια. Ο δολοφόνος θυμώνει. Ακολουθεί λογομαχία στην οποία προσπαθεί να τον εκβιάσει για να μάθει που είναι κρυμμένες. Πάνω στον καυγά τον μαχαιρώνει.»
«Κε οι σελίδες;»
«Λείπει! Ο Κόμης είχε αποφασίσει να σκίσει ο ίδιος τις σελίδες του Κεφαλαίου και να τις κρύψει άλλου για περισσότερη ασφάλεια. Ο δολοφόνος θυμώνει. Ακολουθεί λογομαχία στην οποία προσπαθεί να τον εκβιάσει για να μάθει που είναι κρυμμένες. Πάνω στον καυγά τον μαχαιρώνει.»
«Κε οι σελίδες;»
«Δεν ξέρουμε αν τις βρήκε. Έβαλε όμως πίσω το ημερολόγιο από κει που νόμιζε ότι το είχε βγάλει ο Κόμης, πήρε πολύ προσεκτικά ώστε να μην αφήσει δακτυλικά αποτυπώματα το κουτί με τις οδοντογλυφίδες και έφυγε. Στη συνέχεια στις ταχυδρομεί να σε ενοχοποιήσει και το ίδιο βράδυ κάνει την καταγγελία για φόνο.»
«Να σε ρωτήσω κάτι ρε Σόλωνα; Παίρνης φάρμακα; Ακολουθής κάποιου είδους φαρμακευτικήν αγωγήν; Πολύ οξυδερκής μου έγινες τελευταία!»
«Πάντα ήμουν! Θυμάσαι πόσο καλά σου περιέγραψα την διαδρομή για να έρθεις να με βρεις όταν με είχαν απαγάγει; Απλώς αυτό δεν έχει καμία σχέση με το ότι είμαι και ολίγον τρελός!»
«Ολίγον…»
«Εντάξει! Θεοπάλαβος! Να επιστρέψουμε σε παρακαλώ στο έγκλημα;»
«Συμφωνώ. Εσύ που θα έκρυβες ένα τόσο σημαντικό έγγραφο;»
«Συμφωνώ. Εσύ που θα έκρυβες ένα τόσο σημαντικό έγγραφο;»
«Σίγουρα όχι στο συρτάρι, αλλά σε κάποια κρυψώνα. Πρέπει να παραδεχτείς ότι σ’ ένα δωμάτιο με τόσες προθήκες και εκθέματα κάτι τέτοιο είναι πολύ πιθανό.» Έριξε ένα βλέμμα στον χώρο κε είπε: «Ας πούμε, τι θα έλεγες για αυτά τα 10 μικρά νεγράκια που χαμογελάνε πάνω στο ράφι δίπλα στον σκελετό μιας σομπολόρνηθας;»
«Κακόγουστα, ρατσιστικά κε κακοφτιαγμένα. Ταιριάζουν σίγουρα στο απαίσιο στυλ του Κρουτόν!»
«Ειδικά το τέταρτο από τα αριστερά δόκτορα. Κεφάλαιο 13 να σου θυμίσω. 1+3=4. Μοιάζει να μην είναι ίδιο με τα υπόλοιπα.»
Δια μιαν ακόμην φορά έπρεπε να παραδεχθώ ότι είχε δίκιο. Κατεβάσαμε το τέταρτο νεγράκι, το ψάξαμε από δω, το ψάξαμε από κει, το γυρίσαμε τούμπα, δοκιμάσαμε αν μπορή να ξεβιδωθή το κεφάλι, αλλά τζίφος. Φαίνεται πως το ένστικτό του αδερφού μου αυτή τη φορά έκανε λάθος. Ήταν ένα κοινό αγαλματάκι από γύψο.
«Για πιάσε ένα από τα διπλανά» , μου κάνη. «Οποιοδήποτε»
Αυτά μάλισθα.Ουχί μόνον ήταν πιο ελαφριά απο το τέταρτο, άρα κε κούφια, αλλά μπορούσες να ανοίξης το καπάκι από τον πάτο ώσθε να κρύψης μέσα πράγματα.
«Εχης ένα σουγιά να τα ανοίξωμεν;»
«Δεν χρειάζεται να τα ψάξουμε δόκτορα. Είμαι σίγουρος πως όποιο και αν ανοίξουμε δεν θα βρούμε αυτό που θέλουμε. Ξέρεις γιατί το συγκεκριμένο είναι τόσο διαφορετικό; Επειδή ο δολοφόνος έμαθε ότι το έγγραφο βρισκόταν στο τέταρτο, το πήρε και βιάστηκε να το αντικαταστήσει με αυτό εδώ. Ένα νεγράκι ίδιο με τα υπόλοιπα, που βρίσκονται μέσα του οι σελίδες, το έχει αυτός!»
«Αυτό το κατάλαβα! Μη με κάνης να φαίνομαι τόσο ηλίθιος στας αναγνώστας μου!»
Αποφασίζοντας να το παίξω κε εγώ ολίγον ντετέκτιβ κοίταξα το χάρτινο αυτοκολητάκι στο πάτο του γύψινου αγαλματιδίου : «ΙΑΣΩΝ ΣΑΡΔΕΛΟΜΑΤΗΣ: ΚΑΚΟΥΓΟΥΣΤΑ ΑΓΑΛΜΑΤΑ, ΔΙΑΚΟΣΜΗΤΙΚΑ ΚΗΠΟΥ ΚΑΙ ΙΧΘΥΟΠΩΛΕΙΟΝ. ΛΙΜΑΝΙ ΑΓΙΟ ΜΟΥΣΙ.»
«Νομίζω πως αυτή τη φορά εγώ είμαι αυτός που βρήκα το επόμενο βήμα μας», είπα εις τον Σόλωνα βγάζοντας του τη γλώσσα.
Συνεχίζεται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Που πονάτε, παρακαλώ;