Έγκλημα στην Τζατζουφιά -2-

Κεφ 2. Εγκλημα κε Τιμωρία

 Φυσικά η είδησις της συλλήψεως μου, δηλαδή του Πρωθυπουργού της Τζατζουφιάς δια φόνο εκ προ ομελέτης απασχόλησε όχι μόνον τον ντόπιο κε ξένο Τύπο, μα κε τον φρέσκο κε κατεψυγμένο. Έξω από το αστυνομικό τμήμα της Τζατζουφιάς που βρισκόμουν προφυλακισμένος,  πλήθος εξαγριωμένων κατοίκων κράδαιναν πανό τα οποία γράφανε «ΚΑΨΤΕ ΤΟΝ». Κάποια άλλα «ΣΟΥΒΛΙΣΤΕ ΤΟΝ». Τέλος υπήρχαν κι αυτά που γράφανε «ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΥΟ. ΚΡΕΜΑΣΤΕ ΤΟΝ.  ΕΝΑ ΣΚΟΙΝΙ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΑΠ ΤΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ Ή ΤΟ ΡΕΥΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΟΥΒΛΑ.»

 Όμως εγώ ήμουν αθώος. Μόνο που δεν μπορούσε να αποδειχθή το άλλοθι μου. Την ώρα που έγινε ο φόνος, τα Φλατζάκια ήταν στο σχολείο, η Κυρα-Φλάντζενα στην παιδική της φίλη Σαχλί Ντε Φορμόλ δια Κουμ Καν κε Πρέφα κε εγώ εις το σπίτι να παίζω σκάκι με τον  κο Λεό. Αν κε ο τελευταίος μιλάη αρκετά καλά την τζατζουφική, η μαρτυρία του δεν μπορή να ευσταθή υπέρ μου λόγω του ότι είναι παπαγάλος. Στο κουτί με τις σκαλιστές οδοντογλυφίδες του Ναπολέοντα που άνηκαν στο θύμα κε βρέθηκαν σπίτι μου, υπήρχαν μόνο τα δικά μου αποτυπώματα. Τέλος, η μαρτυρία του Επιθεωρητή Μουσκεμένου πως με συνέλαβε την ώρα που καθάριζα το σπαθί μου ενίσχυσε ακόμα περισσότερο την υποψία την ενοχής μου μιας κε το όπλο με το οποίο έγινε ο φόνος του Κόμη Ασετόν Κρουτόν ήταν ένα ξίφος. 

 Τον Κόμη τον ήξερα μόνον από κάποιους πλειστηριασμούς έργων τέχνης. Μάλισθα δυο τρεις φορές παραλίγο να βρεθούμε στα χέρια.  Ο τρόπος με τον οποίο είχε κερδίση το μουστάκι του  Καραΐσκάκη  ήταν απαράδεκτος κε είχα κάνη αρκετή φασαρία τότες. Υπάρχουν δηλαδή αρκετοί μάρτυρες  να επιβεβαιώσουν πως εμείς οι δύο δεν τα πηγαίναμε κε τόσο καλά. Την είχα πουτσίση, να το πω λαϊκά.

 Την  ώραν τα σκεπτόμουν όλα αυτά βλέπω να πέφτη απ το παράθυρο ένα μικρό δέμα τυλιγμένο σε μια κόλλα χαρτί. Ξετυλίγοντας το, βλέπω ένα μικρό mp3 player με ακουστικά. «ΒαλΕ Τα ΑΚΟΥστοικΑ ΚαιΠΑτΑ ΤΟ PL3Y» έγραφε στο χαρτί. Κε δεν χρειάστηκε να είμαι γραφολόγος δια να καταλάβω πώς ήταν από τον αδερφό μου.
Στην αρχή ομολογουμένως δεν κατάφερα να ακούσω τι υπήρχε γραμμένο σε εκείνο το mp3. Σαν  ηχητικά  αποσπάσματα άσχετων τραγουδιών που δεν κόλλαγαν μουσικά ή μελωδικά μεταξύ τους. Έπρεπε να το ακούσω πολλές φορές δια να καταλάβω πως ο Σόλων  είχε ενώσει  λέξεις τραγουδιών ώσθε να βγή η παρακάτω πρότασις:
«ΞΕΡΩ ΟΤΙ-ΕΙΣΑΙ-ΑΘΩΟΣ-σινανάι-γιάβρουμ-σινανάι-νάι- ΟΠΩΣ-ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ-ΜΕ ΕΧΕΙΣ-ΛΕΥΤΕΡΩΣΕΙ- ΣΤΟ-ΠΑΡΕΛΘΟΝ-ΤΟ ΙΔΙΟ-ΘΑ-ΚΑΝΩ-ΚΑΙ-ΕΓΩΩΩ- σινανάι-γιάβρουμ-σινανάι-νάι-ΠΕΡΙΜΕ-ΝΕ-ΜΕΧΡΙ ΤΟ-ΒΡΑΔΥΥΥΥ-ΠΟΥ-ΘΑ-ΝΥΧΤΩΣΕΙ-ΝΑ-ΣΕ-ΒΓΑΛΩ-ΕΞΩ- σινανάι-γιάβρουμ-σινανάι-νάι-ΕΝΑΣ-ΦΙΛΟΣ-ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ-ΤΟ-ΚΑΛΟ-ΣΟΥΟΥΟΥ- σινανάι-γιάβρουμ-σινανάι-νάι.»

 Τελικά τον είχα παρεξηγήση. Μπορή να καταλάβη την σοβαρότητα κάποιων πραγμάτων ακόμα κε με τον μοναδικόν του τρόπο.  Οπότες έμεναν λίγες ώρες δια να φτάση το βράδυ κε μια ολόκληρη ζωή δια να καταλάβω αν ο αδερφός μου είναι μια παρεξηγημένη μεγαλοφυΐα ή απλά ένας μουρλός. Όπερ έδει βήξε.

Συνεχίζεται...