Ενδυπώσεις από την ONE-SIZE Εβδομάς

SMALL Δευτέρα: Εγώ η κυρα-Φλάντζενα, τα Φλατζάκια μας κε ο παπαγάλος μας κος Λεό ανεβήκαμε εις το γενετήριον χωριόν μου Της Γριάς Το Πήδημα δια να γορτάσομεν την Εβδομάς των Παθών μακρυά από τας κυβερνητικάς μας υποχρεώσεις. Η γυναίκαν μου επέμενε εις νηστείαν που περιλάμβανε στο μενού ξυλάγκουρα κε αγριαγκινάρας. Εις την συνέχεαν κλεισθήκαμε οικογενειακώς εις το σπίτι κε κλαίγαμε δια το Θείο Δράμα. Στα πλαίσια της αυτοτιμωρίας μας η κυρα-Φλάντζενα, χτύπησε το ένα Φλαντζακι με την Βίβλο στο κεφάλι, αυτό επανέλαβε στο κεφάλι του αδερφού του, αυτό κοπάνησε τον κο Λεό , ο κος Λεό τσίμπησε την μύτη μου και εγώ πάτησα τον κάλο της γυναίκας μου. Επαναλήυθηκε 100 φορές κε μετά πήγαμε δια ύπνον μπανταρισμένοι με επιδέσμους.
SMALL Τρίτη: Με μεγάλη χριστιανική προσύλωσις στις 6 τα ξημερώματα στήσαμε επί της οδού μας ένα ολόκληρο ηχοσύστημα με μεγάλα ηχεία κε αρχίσαμε να ψάλουμε οικογενειακώς το Τροπάριο της Καισαριανής. Ανέλαβα τις μπάσες φωνές, τα Φλάτζακια τις πρίμες, η κυρά Φλάντζενα έκανε την πρίμα σεκόντο ενώ ο κος Λεό επαναλάμβανε συνεχώς το «αλληλούια». Όταν τελειώσαμε το Τροπάριο κε αφού ο κόσμος ζητούσε κι άλλο σκεφθήκαμε να συνεχίζουμε με παλαιότερες επιτυχίες της Καισαριανής όπως το «Είσαι σαν Κανέλλη» κε το «Ντιμπι-ντιπι-ντάι, ντιπιντάι-ντιπιντάι.» . Τελειώσαμε την μέραν μας νηστεύοντας ακρίδες κε πικρολάχανα.
MEDIUM Τετάρτη: Τα Φλαντζάκια μαζεύανε όλη την μέρα αγριόχορτα καβαλίνες κε γόπες τσιγάρων κε ξεκίνησαν απ το πρωί να πάνε να στολίσουνε τον Επικιβούριον. Η κυρα-Φλάντζενα πήγε μαζί τους δια να χτυπάει συνεχώς την καμβαναν της εκκλησίας καθώς ισχυρίσθηκε πως οι παπάδες δεν την χτυπάν όσο δυνατά πρέπει ώστε να ειδοποιηθούν όλοι δια το Θειο Δράμα. Εγώ με τον κο Λεό καθίσαμε εις το σπίτι αποστηθίζοντας απ’ έξω την Αγία Γραφή κε Ανάγνωσι. Τέλος έκλεισα το βιβλίο κε του ζήτησα να το επαναλλαβη από το τέλος προς την αρχήν. Το βράδυ όλοι μαζί στο τραπέζι απολαύσαμε βραστά αυγά από σαμιαμίδια.
LARGE Πέμπτη: Περάσαμεν όλην την μέραν να βαφομεν τα αυγάς κε τους εαυτούς μας κόκκινους . Η κυρα-Φλάντζενα μόνο αρνήθηκε να βάψει τα αυγά εις το χρώμα των Κομουνιστών κε έτσι της συνέστησα να βάψει χρυσά αυγά μιας κε ταιριάζουν περισσότερο εις τις πολιτικές της πεποιθήσεις. Επίσης μαζεύοντας βρύα κε λειχήνες από τον κήπο μας μπορέσαμε να πλάσουμε κε να ψήσουμε ένα ωραιότατο τσουρέκι. Η κυρα-Φλάντζενα επέμενε πάλι να το κάνουμε γεμιστό με αίμα εβραίων παιδιών, αλλά εις αυτό επέμενα μέχρι τέλους πως ένα τέτοιο έθιμον δεν είναι κε τόσο πρέπον, άσε που είναι δύσκολον να βρεις ανοιχτή τράπεζα αίματος μιαν τέτοιαν μέραν.
LARGE Παρασκευή: Μαζευθήκαμε νωρίς να παρακολουθήσομεν το επικιβούριον καθώς κε η εξαιρετική μπάντα του χωριού μου έπαιζε με μία καραμούζα κε δύο κατσαρόλες το «Ω Πολύ Γλυκύ Μου Κε Όχι Έαρ». Προμηθευθήκαμε τας λαμπάδας από την τοπική ζητιάνα που τα προμηθεύη από το νεκροταφείο του χωρίου κε ξεκινήσαμε να καίμε τας τρίχας των μπροστινών μας εις την πορείαν.Ο παπάς ελλείψει λιβανιού ράντιζε τας πιστούς με χασισόφυλλαν με αποτέλεσμαν να μπορέσουμε να την ακούσουμε καλύτερα (την μπάντα) κε να μετατρέψομε την πορεία εις πρώτης τάξεως Επιμπάφιον. Το βράδυ εις την επιστροφήν νηστέψαμε με σούπα ποντικοκούραδων.
EXTRA LARGE Σάββατο: Μέραν της Αναστάσεως! Χώσαμε τας χτεσινάς λαμπάδας μέσα εις τον ασβέσθην ασπρίζονδας τες κε ξεκινίσαμεν να παρακολουθήσομεν την Ανάστασην. Όταν εχτυπήσανε ευθύμως οι καμπάνε κε ο παπάς έλαβε το Φώς από τον Άγιον Αναπτήρα, αρχίσαμε κε εμείς να ρίχνουμε τας πυροτεχνήματας κε τας ρουκέτας Εδάφους-Αέρος, Αέρος-Αέρος κε Καρέτος – Καρέτος που είχαμε προμηθευθή από τον κύριον Μουτζαχεντιν. Ήταν μία ωραίαν Ανάστασιν ειδικά όταν μία από τας ρουκέτας που έριξε ο κος Λεό εχτύπησε πάνω είς το καμβαναριόν με αποτέλεσμαν να πέση είς μιαν ομάδαν παπάδων που ψέλνανε το Αλληλούια. Το βράδυ είς το σπίτι εν ελλείψει μαγειρίτσας εφάγαμε την τας βαλίτσας.
Η Κυριακή του Πάσχα: Την επόμενη μέραν μας έκανε το τραπέζι, η Κυριακή ή γυναίκα του κου Πάσχα, ενός παλαιού μου συμμαθητή. Συμφώνως με το έθιμον, σουβλίσαμε γαλοπόυλαν τύπου Γκλου-Γκλού κε δώσαμε είς την κυρα-Φλάντζενα να τσουγκρίση με το βαμένον ξύλινον αυγών, ώστε να αποφύγομεν μετέπειτας μεταμεσονύκτιας κρεβατομουρμούρας. Τα Φλαντζάκια εφόσον είχανε βάψη από το πρωί τα κεφάλια τους ερυθρά αρκέσθηκαν να τα τσουγκρίσουνε μεταξύ τους τας γκλάβας των ενώ ο κος Λεό ετσούγκρισε πίτουρα με τον Ντόλκα τον λαγό του κου Πάσχα. «Χριστός Ανέστη» αναφώνησε ο κος Πάσχας καθώς ετσούγκρζε το ωό μου. Κε εγώ του απάντησα: «Καταρχήν δεν ευταρνήστην δια να αναφωνήσετε Χριστός, δεύτερον δεν ονομάζομαι Ανέστης.. Θα έπρεπε να το θυμάσθε μετά απ τόσον καιρόν.» . Κε όλοι γελάσαμε εκτός από τον κον Λεό που δεν έπιασε το αστείον.