Αν άλλαζα το Σύνταγμα...

Λέγεται πως το Σύνταγμα της Ελλάδος  είναι Ιερόν. Πώς είναι κάτι σαν την Βίβλο, το Κοράνι, το Νεκρονομικόν ή το Μνημόνιον. Όταν το ασπαστής δεν έχης άλλο τρόπο επιλογής από το να το ακολουθήσης κατά γράμμα ή όπως γίνεται συνήθως με όλα τα Ιερά Βιβλία, να το ερμηνεύσης κατά βούληση κάτι το οποίο καταλήγουν να  κάνουν κε οι περισσότεροι πολιτικοί ή κληρικοί.

Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Το θέμα μας είναι πώς ίσως θα ήταν καιρός δια  μια μικρήν αναθεώρισιν ή ενός πρόσθετου διατάγματος το οποίο να αφορά την  περίπτωσιν που ένας πολιτικός  καταλήξη  να αναλάβη Πρωθυπουργικά καθήκοντα. Εις αυτή την περίπτωσιν μιαν πρόσθετη διάταξη του Συντάγματος μπορή να αναφέρη:

"...Καθής Βουλευτής  υποχρεούται σύμφωνα με τον νόμο να προβή  εις χειρουργικήν αφαίρεσην των όρχεων ή της μήτρας, κοινώς να ευνουχισθή κε να στειρωθή. Βουλευτής χάνη τα βουλευτικά του δικαιώματα , όταν εκείνος έχη ήδη αναπαραχθή  πρίν της στειρώσεως του ακόμα κε αν αυτό έγινε κάτω από οποιαδήποτε συνθήκη. (Τεχνητής γονιμοποιησης, βιασμού, τράπεζας σπέρματος, υιοθεσίας, κλπ.) Γονέας ή Κηδεμόνας χάνουν επίσης σύμφωνα με τον νόμο να τα Βουλευτικά τους δικαιώματα..."

Λίγο σκληρόν θα μου πείτε, δια να προσθέσω μετά: "...αλλά αναγκαίον δια να σωθή η χώραν!" Κε ουχί δεν εμπνέομαι από τον μακαρίτη σοβατζή Παπαδόπουλο, ούτε από κανέναν κον Παυλόπουλον να ζητάω αναθεώρισιν του Συντάγματος. Απλά σκεφθείτε την πρότασιν μου πόσο καλό  μπορή να επιφέρη εις ένα βάθος χρόνου.

Καταρχήν θα ελαττωθή κατά πολύ το πρόβλημα Οικογενειοκρατίας. Με τον ευνουχισμό κάθε βουλευτή που μετά δύναται να αναλάβη καθήκοντα Πρωθυπουργού, δεν θα βρεθή έκτοτε ένας υιός, ένας εγγονός, ένα ανήψι να αισθάνεται την υποχραίωσην να ακολουθήση  την πορείαν της οικογενείας του, γιατί απλούστατα δεν θα υπάρχη! Διατί όπως κε να το κάνουμε το ταλέντο ενός πολιτικού δεν είναι θέμα κληρονομικότητας όπως θέλουν κάποιοι να πιστεύουν κε να το εφαρμόζουν. Δεν σημαίνη δηλαδή πώς επειδή κάποιος έτυχε να έχη το όνομα έχη κε την χάρη! Λιγότεροι "καραμανλήδες", λιγότεροι "παπανδρέου" κε λιγότεροι "μητσοτάκηδες"  θα ήταν ίσως μια κάποιαν λύσις.

Θα μειωθή το πρόβλημα "Σωτήρων Του 'Έθνους". Καθότι, δια να αποφασίση κανής να γίνη "σωτήρας" θα πρέπη να δοκιμασθή αν δια χάρην του Έθνους έχη τα κότσια να χάση ότι πολυτιμότερον διαθέτη ο ίδιος...."Πολιτική Διαφάνεια" κε κουραφέξαλα!...Πς!... Όλοι μας γνωρίζουμε πως τέτοιο πράγμα δεν ισχύει πραγματικά. Δια να δούμε όμως πόσοι από αυτούς είναι διατεθειμένοι να χάσουν τα "απαυτά" τους προκειμένου να υπηρετήσουν κάποιο κόμμα!

Ένα τελευταίον  τώρα που αφορά περισσότερο την δικαίωση κάθε απλού πολίτη. Εφόσον (είναι σχεδόν σίγουρον) πως ακόμα κε ευνουχισμένος ή  στειρωμένος να είναι ένας Πρωθυπουργός πρόκειται να τα κάνη μαντάρα με αποτέλεσμα να έχη πάντα την οργή κε την αποδοκιμασία του κόσμου, θα ισχύη  δια τον κόσμον αυτόν ένα μικρό παρηγορητικό: "Τουλάχιστον προλάβαμε να του τα κόψουμε".

Νομίζω πως δεν έχω να προσθέσω κάτι περισσότερο πάνω σε αυτήν την σοβαρήν πολιτικήν μου ομελέτη, η οποία όπως απέδειξα μπορή να προβή σωτήρια δια ένα Έθνος.

 Εξάλλου, χορτάσαμε ήδη πολλά αρχίδια  μέσα στην Βουλήν.