Homo Ellinikous (ο χαμένος κρίκος)

Πολλοί σύνχρονοι μελετητέ δη σοβαροί επιστήμονες (Λεωνίδας Γεωργιάδης, Κώστας Πλέυρης, Δημοσθένης Λιακόπουλος, κ.α,) υποστηρίζουν πώς ο σύγχρονος Καραγκιοζέλληνας αποτελή ουχί μόνον μια μοναδικήν φυλήν απο μονη της αλλά κε εξελιχτικως άνώτερη ( απόδειξην, η ρίσην «Οταν εμείς φτιάχναμε Παρθενώνες, οι άλλοι ακόμα τρώγαν βαλανίδια.» ). Αλλοι, λίγότερο σοβαροί (γνωστότεροι ως Αθέλληνες ή Γραικύλοι) δείχνουν όχι μόνον να μην αποδέχονται μια τέτοιαν θεωρίαν, αλλά κε να την χλευάζουν. Ας δούμε όμως τι πραγματικά συνέβη.

Όλη η εξέλιξις ξεκινάη από έναν πίθηκα.

Πίθηκας, ο Διαλογιζόμενος. Ο πατέρας όλων ανθρώπων.

Εκείνος δε ο συγκεκριμένος είχε μάθη να ζή κυριολεκτικώς εις έναν παλαιολιθικόν βουρκότοπον από κόπρανα, λύματα κε άλλας εκροάς , κοινώς βοθρον. Ο πίθηκας κάποια στιγμήν αναπαράγεται γεννώντας τον πίθηκα κε το Πιθηκάθοικα, μια εξέλιξη που θα ήταν ικανή να επιβιώνει σε ένα τέτοιο περιβάλλον . Έκπληκτος, αφού δεν ξέρει τι να κάνη το Πιθηκάθοικα δεν το δέχεται στην οικογένεια του κε το αφήνη στο βούρκον. Ο άλλος πίθηκας που μένη στην οικογένειαν αναπαραγάγετε εξελισσόμενος κατά τον δαρβινικόν τρόπον φτάνοντας σιγά σιγά στον σημερινό άνθρωπο. Αλλά δεν θα ασχοληθούμε με αυτόν, θα ασχοληθούμε με το ξεχασμένο πιθηκάθοικα που έμενε πίσω.

Πιθηκάθοικας, ο Κοινός

Ο Πιθηκάθοικας μόνος του καθώς έμεινε αν και έχει ορμές δεν ξέρει τι να τις κάνει. Οπότε βρίσκεται να ζευγαρώνει με διάφορα ζώα που βρίσκει χωρίς μεγάλη επιτυχία. Κε όσα είδη βγήκαν απ τα ζευγαρώματα δεν επιβίωσαν δια πολύ κε σύντομα εξαφανίστηκαν. Εκτός από της γαϊδάρας. Η γαϊδάρα εκείνη γεννώντας θα ανακαλύψει πως μαζί με τα άλλα γαϊδουράκια έχει γεννήσει ένα γαϊδουρόπαιδο λίγο διαφορετικό. Τον Ονοπίθηξ.

Ονοπήθιξ ο Μπουρδουκλωμένος

Μεγαλώνωντας ο Ονοπίθηξ θα έχει και αυτός ορμές αλλά επειδή είναι τόσο άσχημος κε διαφορετικός δεν τον θέλει καμία γαϊδάρα κε κανένας πίθηκας. Έτσι το μόνο που του μένη είναι να κάθεται πίσω από τους θάμνους χαζεύοντας τις θηλυκές κε να αυνανίζετω μένοντας γνωστότερα διαδεδομένος στην επιστήμην της παλαιοντολογίας ως ο πρώτος γενεαλογικά Μαλάκας. Υποστηρίζουν πάντως πώς η μεγάλη καμπή της εξέλιξης επετεύχθη όταν ο Ονοπίθηξ εξπερμάτωσε όχι πάνω σε κάποιον θάμνον στον οποίον βρισκόταν κρυμμένος αλλά σε ένα μεγάλο κούτσουρο. Κε καθώς το ανθρώπινο είδος δεν είχε εξελιχθή ώστε να φτιάξη εργαλείαν να το πελεκίση, μιλάμε σαφέστατα δια ξύλον απελέκητον.

Ονοπήθιξ σε περίοδον ζευγαρώματος

Το ξύλον, επειδή ακριβώς ήταν απελέκητο καρποφόρησε από την εκσπερμάτωση του Ονοπήθιξ (ο οποίος δεν έμαθε ποτέ τα νέα πεθαίνοντας γέρος, δυστυχισμένος κε μόνος) βγάζοντας πολύ ιδιαιτέρους καρπούς τους «Touvlous Koutsouronopithix» που έμοιαζαν με τα σημερινά μας τούβλα, αλλά λίγο βαρύτερα.

Touvlous Koutsouronopithix, ο καρπός

Οι καρποί του Touvlous Koutsouronopithix γίνανε πλέον δέντρα που βγάζανε κανονικά touvlous. Μέχρι την ημέρα που ένας Homo Sapiens ο οποίος έψαχνε να φάει βαλανίδια που ήταν η αγαπημένη του τροφή, αποφασίζει κουρασμένος να ξαποστάση σε ένα από αυτά. Κάθισε από κάτω ψάχνοντας δια περισσότερα βαλανίδια αλλά ήταν τόσο απασχολημένος που δεν πρόσεξε το touvlous που έπεφτε από το δέντρο. Ο Homo Sapiens αφού το έφαγε στο κεφάλι στην συνέχεια το έφαγε κε στην κυριολεξία. Μετά θυμήθηκε πως ήταν τόσο βαρύ που κανονικά άν δεν τον απασχολούσαν τόσο τα βαλανίδια, θα έπρεπε ήδη να είχε λιγοθυμήσει κε λιγοθύμησε.

Homo Sapiens την ώρα που μαζεύη βαλανίδια κε τρώη ένα touvlous στο κεφάλι

Οταν οι σύντροφοί του (οι οποίοι επίσης ψάχνανε δια βαλανίδια) τον βρήκαν λίγες ώρες αργότερα κάτω από ένα λοφάκι touvlous, ο εγκέφαλος του χάρη σε αυτά, είχε εξελίχθη από απλό βαλανιδοσυλλέκτη σε οραματιστή χτίστη. Μόλις συνήλθε, αρνιόταν πεισματικώς να χρησιμοποιήση τα βαλανίδια όπως οι άλλοι ως τροφή, πιστεύοντας πόσο πιο πολύ θα χρησίμευαν δια να φτιαχτούν με αυτά Παρθενώνες.

Μια αντιγραφήν από παλαιολιθικόν σχέδιον που βρέθηκε εις καραγκιοζελληνικόν σπήλαιον αποτελή απόδειξιν των πρώτων αναθεματικών πράξεων του ανθρώπου

Είδαμε λοιπόν πώς ο αρχικός Πιθηκάθοικας που βάση μιας γαϊδάρας εξελίχτηκε εις γαϊδουρόπαιδον Ονοπίθηξ, ο οποίος με τον αυνανισμόν του εις το κούτσουρον κε ξύλο απελέκητο το μετεξελίξε σε Touvlous εκπιπτόμενο πάνω στο κεφάλι ενός Homo Sapiens, τώρα μπορη να μοιάζη με εκείνον αλλά πλέον με το ανώτερα εξελιγμένο από τα touvlous μυαλό του, σήκωνε το ανάστημα απέναντι στους άλλους Sapiens ως ο πρώτος Homo Ellinikous.

Ο Homo Ellinikous με τον παρα-πολύ-μορφωμένον τουβλόμορφον κεφάλι του θεωρήτω ο πρόγονος του σημερινού Καραγκιοζέλληνα.

Καθυστερόγραφον ένα:

Πολλας ομελέτας έχουν γραφθή δια το πώς ο Homo Ellinikous σταματάη να χτίζη τους Παρθενώνας του από βαλανίδια κε αρχίζη το μάρμαρον. Ο πιο επίσημα διαδεδομένος είναι εκείνος που υποστηρίζη οτι κάποια στιγμή τελείωναν τα βαλανίδια οπότε έπρεπε να βρεθεί το αμέσως επόμενο κοντινότερο υλικό. (Αυτό εξηγή κιόλας διατί κανής σήμερα, εκτός από τους σκίουρους, δεν τρώει βαλανίδια). Τα δε touvlous αφού είδε πως είχαν αποτέλεσμα στις σκέψεις του συνέχισε να τα τρώει καθ’ επανάληψιν στο κεφάλι ή στην κυριολεξία.

Καθυστερόγραφον δύο:

Το ότι δεν υπάρχουν σήμερα Παρθενώνας από βαλανίδια, αλλά μόνο ένας από μάρμαρο αυτό εξηγείται επιστημονικώς αν μελετήσουμε προσεκτικά τις διατροφικές συνήθειες των σκίουρων εις αντιδιαστολήν με την ποσότητα των μαρμάρων:
Α)Οι σκίουροι δεν τρώνε μάρμαρο.
Β)Το μάρμαρο είναι πιο λίγο.