Στηρίζωμεν Αγωνιστή Πανίκα!

Περισσοτέρας των πληροφοριών
http://free-panikas.blogspot.com/

Homo Ellinikous (ο χαμένος κρίκος)

Πολλοί σύνχρονοι μελετητέ δη σοβαροί επιστήμονες (Λεωνίδας Γεωργιάδης, Κώστας Πλέυρης, Δημοσθένης Λιακόπουλος, κ.α,) υποστηρίζουν πώς ο σύγχρονος Καραγκιοζέλληνας αποτελή ουχί μόνον μια μοναδικήν φυλήν απο μονη της αλλά κε εξελιχτικως άνώτερη ( απόδειξην, η ρίσην «Οταν εμείς φτιάχναμε Παρθενώνες, οι άλλοι ακόμα τρώγαν βαλανίδια.» ). Αλλοι, λίγότερο σοβαροί (γνωστότεροι ως Αθέλληνες ή Γραικύλοι) δείχνουν όχι μόνον να μην αποδέχονται μια τέτοιαν θεωρίαν, αλλά κε να την χλευάζουν. Ας δούμε όμως τι πραγματικά συνέβη.

Όλη η εξέλιξις ξεκινάη από έναν πίθηκα.

Πίθηκας, ο Διαλογιζόμενος. Ο πατέρας όλων ανθρώπων.

Εκείνος δε ο συγκεκριμένος είχε μάθη να ζή κυριολεκτικώς εις έναν παλαιολιθικόν βουρκότοπον από κόπρανα, λύματα κε άλλας εκροάς , κοινώς βοθρον. Ο πίθηκας κάποια στιγμήν αναπαράγεται γεννώντας τον πίθηκα κε το Πιθηκάθοικα, μια εξέλιξη που θα ήταν ικανή να επιβιώνει σε ένα τέτοιο περιβάλλον . Έκπληκτος, αφού δεν ξέρει τι να κάνη το Πιθηκάθοικα δεν το δέχεται στην οικογένεια του κε το αφήνη στο βούρκον. Ο άλλος πίθηκας που μένη στην οικογένειαν αναπαραγάγετε εξελισσόμενος κατά τον δαρβινικόν τρόπον φτάνοντας σιγά σιγά στον σημερινό άνθρωπο. Αλλά δεν θα ασχοληθούμε με αυτόν, θα ασχοληθούμε με το ξεχασμένο πιθηκάθοικα που έμενε πίσω.

Πιθηκάθοικας, ο Κοινός

Ο Πιθηκάθοικας μόνος του καθώς έμεινε αν και έχει ορμές δεν ξέρει τι να τις κάνει. Οπότε βρίσκεται να ζευγαρώνει με διάφορα ζώα που βρίσκει χωρίς μεγάλη επιτυχία. Κε όσα είδη βγήκαν απ τα ζευγαρώματα δεν επιβίωσαν δια πολύ κε σύντομα εξαφανίστηκαν. Εκτός από της γαϊδάρας. Η γαϊδάρα εκείνη γεννώντας θα ανακαλύψει πως μαζί με τα άλλα γαϊδουράκια έχει γεννήσει ένα γαϊδουρόπαιδο λίγο διαφορετικό. Τον Ονοπίθηξ.

Ονοπήθιξ ο Μπουρδουκλωμένος

Μεγαλώνωντας ο Ονοπίθηξ θα έχει και αυτός ορμές αλλά επειδή είναι τόσο άσχημος κε διαφορετικός δεν τον θέλει καμία γαϊδάρα κε κανένας πίθηκας. Έτσι το μόνο που του μένη είναι να κάθεται πίσω από τους θάμνους χαζεύοντας τις θηλυκές κε να αυνανίζετω μένοντας γνωστότερα διαδεδομένος στην επιστήμην της παλαιοντολογίας ως ο πρώτος γενεαλογικά Μαλάκας. Υποστηρίζουν πάντως πώς η μεγάλη καμπή της εξέλιξης επετεύχθη όταν ο Ονοπίθηξ εξπερμάτωσε όχι πάνω σε κάποιον θάμνον στον οποίον βρισκόταν κρυμμένος αλλά σε ένα μεγάλο κούτσουρο. Κε καθώς το ανθρώπινο είδος δεν είχε εξελιχθή ώστε να φτιάξη εργαλείαν να το πελεκίση, μιλάμε σαφέστατα δια ξύλον απελέκητον.

Ονοπήθιξ σε περίοδον ζευγαρώματος

Το ξύλον, επειδή ακριβώς ήταν απελέκητο καρποφόρησε από την εκσπερμάτωση του Ονοπήθιξ (ο οποίος δεν έμαθε ποτέ τα νέα πεθαίνοντας γέρος, δυστυχισμένος κε μόνος) βγάζοντας πολύ ιδιαιτέρους καρπούς τους «Touvlous Koutsouronopithix» που έμοιαζαν με τα σημερινά μας τούβλα, αλλά λίγο βαρύτερα.

Touvlous Koutsouronopithix, ο καρπός

Οι καρποί του Touvlous Koutsouronopithix γίνανε πλέον δέντρα που βγάζανε κανονικά touvlous. Μέχρι την ημέρα που ένας Homo Sapiens ο οποίος έψαχνε να φάει βαλανίδια που ήταν η αγαπημένη του τροφή, αποφασίζει κουρασμένος να ξαποστάση σε ένα από αυτά. Κάθισε από κάτω ψάχνοντας δια περισσότερα βαλανίδια αλλά ήταν τόσο απασχολημένος που δεν πρόσεξε το touvlous που έπεφτε από το δέντρο. Ο Homo Sapiens αφού το έφαγε στο κεφάλι στην συνέχεια το έφαγε κε στην κυριολεξία. Μετά θυμήθηκε πως ήταν τόσο βαρύ που κανονικά άν δεν τον απασχολούσαν τόσο τα βαλανίδια, θα έπρεπε ήδη να είχε λιγοθυμήσει κε λιγοθύμησε.

Homo Sapiens την ώρα που μαζεύη βαλανίδια κε τρώη ένα touvlous στο κεφάλι

Οταν οι σύντροφοί του (οι οποίοι επίσης ψάχνανε δια βαλανίδια) τον βρήκαν λίγες ώρες αργότερα κάτω από ένα λοφάκι touvlous, ο εγκέφαλος του χάρη σε αυτά, είχε εξελίχθη από απλό βαλανιδοσυλλέκτη σε οραματιστή χτίστη. Μόλις συνήλθε, αρνιόταν πεισματικώς να χρησιμοποιήση τα βαλανίδια όπως οι άλλοι ως τροφή, πιστεύοντας πόσο πιο πολύ θα χρησίμευαν δια να φτιαχτούν με αυτά Παρθενώνες.

Μια αντιγραφήν από παλαιολιθικόν σχέδιον που βρέθηκε εις καραγκιοζελληνικόν σπήλαιον αποτελή απόδειξιν των πρώτων αναθεματικών πράξεων του ανθρώπου

Είδαμε λοιπόν πώς ο αρχικός Πιθηκάθοικας που βάση μιας γαϊδάρας εξελίχτηκε εις γαϊδουρόπαιδον Ονοπίθηξ, ο οποίος με τον αυνανισμόν του εις το κούτσουρον κε ξύλο απελέκητο το μετεξελίξε σε Touvlous εκπιπτόμενο πάνω στο κεφάλι ενός Homo Sapiens, τώρα μπορη να μοιάζη με εκείνον αλλά πλέον με το ανώτερα εξελιγμένο από τα touvlous μυαλό του, σήκωνε το ανάστημα απέναντι στους άλλους Sapiens ως ο πρώτος Homo Ellinikous.

Ο Homo Ellinikous με τον παρα-πολύ-μορφωμένον τουβλόμορφον κεφάλι του θεωρήτω ο πρόγονος του σημερινού Καραγκιοζέλληνα.

Καθυστερόγραφον ένα:

Πολλας ομελέτας έχουν γραφθή δια το πώς ο Homo Ellinikous σταματάη να χτίζη τους Παρθενώνας του από βαλανίδια κε αρχίζη το μάρμαρον. Ο πιο επίσημα διαδεδομένος είναι εκείνος που υποστηρίζη οτι κάποια στιγμή τελείωναν τα βαλανίδια οπότε έπρεπε να βρεθεί το αμέσως επόμενο κοντινότερο υλικό. (Αυτό εξηγή κιόλας διατί κανής σήμερα, εκτός από τους σκίουρους, δεν τρώει βαλανίδια). Τα δε touvlous αφού είδε πως είχαν αποτέλεσμα στις σκέψεις του συνέχισε να τα τρώει καθ’ επανάληψιν στο κεφάλι ή στην κυριολεξία.

Καθυστερόγραφον δύο:

Το ότι δεν υπάρχουν σήμερα Παρθενώνας από βαλανίδια, αλλά μόνο ένας από μάρμαρο αυτό εξηγείται επιστημονικώς αν μελετήσουμε προσεκτικά τις διατροφικές συνήθειες των σκίουρων εις αντιδιαστολήν με την ποσότητα των μαρμάρων:
Α)Οι σκίουροι δεν τρώνε μάρμαρο.
Β)Το μάρμαρο είναι πιο λίγο.

1969 κε το ρετουσαρίσμαν της Ιστορίας

Όπως κάθε χρόνον έτσι κε φέτω τέτοιαν μέραν με πιάνη να ξεθάβω τας παλίας φωτογραφίας μου τότε που ήμουν νέος, ελέυθερος κε ατίθασο νιάτο. Η παρακάτω δια παράδειγμαν τραβηγμένη το 1969 δείχνη πως κε εγώ ήμουν ένας χίπις, που πήγαινα στα κλαμπς κε στα πάρτυς δια να χορέψω ροκεντρό, τουϊστ κε τσα-τσα-τσά.

Η συγκεκριμένην με έκανε να θυμηθώ διάφορας περιπέτειας μου από εκείνη την χρονιάν εκ του Εξωτερικού που βρισκόμουν δια τας σπουδάς μου κε παρόλλο που αποθανατίσθηκαν από τους τότε φωτογραφικούς φακούς θεωρήθηκε πώς έπρεπε να ρετουσαρισθούν κε να παραποιηθούν. Όμως εμείς επειδής κρατούμε τας πρωτότυπας εκ του αρχείου μας θεωρήσαμε πώς μέραν σαν αυτή, έπρεπε επιτέλους να αποκαταστήσωμεν την αλήθειαν τους.

28 Μαίου 1969

Ήτω τότε που δούλευα γκρουμ στο ξενοδοχείον Queen Elizabeth του Μοντρεάλ προκειμένου να βγάλω κανά χρήμαν να τελειώσω τας σπουδάς μου. Τότες χτύπησε το κουδουνάκι της κυρίας του 1738 που ήθελε ολίγον γάλαν δια το τσαϊ της. Μου επεσήμανε πώς αν δεν την έβρισκα εις το δωμάτιον 1738 θα μπορούσα να την ψάξω επίσης κε στα 1740, 1742, ή 1744! Πρός μεγάλης μου έκπληξης επειδή κανής δεν είχε μπή εις τον κόπον να με ειδοποιήση, αυτοί που μέναν εκη, ήτω ο κύριος Λένον μετα της συμβίας του κυρίας Όνο που πριν δυο μέρες μετά το κρεβάτωμα (bed-in , στην γαλλικήν) που είχαν αποφασίση να περάσουν δια τον μήνα του μέλιτος τους στο Amsterdam Hilton Hotel στις 20 του μηνός, αποφάσισαν να το συνεχίσουν κε στο συγκεκριμένον ξενοδοχείον κε δωμάτιαν δια κάνα δυο βδομάδας ακόμα.

"Χρειάζεσθε τίποτε άλλο;" ρώτησα το ξαπλωμένο ζεύγος που έπαιζε με ένα λευκό σκάκι.

"Οχι, ευχαριστούμε", απάντησε η κυρία Όνο.

"Απλώς, ειρήνη", συμπλήρωσε ο κύριος Λένον.

20 Ιουλίου 1969

Είχα φύγη πλέον από το ξενοδοχείο που δούλευα, αρχίζοντας ως ελεύθερος επαγγελματίας να ασχολούμαι με την κηπουρικήν, το καλλωπισμόν κήπων κε των εξωτερικών χώρων γενικότερα. Τότε ήτω που δέχθηκα εκείνο το μυστήριον τηλεφώνημαν από κάποιον κύριον Μούνμαν που ζητούσε να περιποιηθώ το κτήμα του. Μου είπε οτι είναι λίγο μακριάν, όμως θα πληρωνόμουν αρκετά καλά. Ήταν πράγματι μακριά, αλλά τότε ήμουν νέος με όρεξην δια δουλειά οπότε δεν υπολόγισα την απόστασην. Έτσι πήγα αρχίζοντας τον καλλωπισμόν του κτήματος ο οποίος δεν ήτω εύκολος. Καθώς φαίνετω το είχε παραμελήση πολλά έτη κε είχε πολλά ξερόχορτα τα οποία έπρεπε να θερίσω με την μηχανήν του γκαζόν. Τελικώς όμως φαίνεται πώς έγινε καλή δουλειά. Κε ενώ είχε φτάση 2:56 το βράδυ, πάνω που τα καθάρισα όλα, να' σου κε προσγειώνεται στο κτήμα το Apollo 11 να αναστατώση όλα όσα είχα κάνη!!!

"Ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, ένα μεγάλο βήμα για την ανθρωπότητα", είπε εκείνος ο Νιλ Άρμστρονγκ βγαίνοντας από το σκάφος.

"Μικρό ή μεγάλο δεν ξέρω, πάντως πρόσεξε διατί το βήμα σου μου πατάη τα παρτέρια!", απάντησα εκνευρισμένος.

Κε θέλω εδώ εις αυτό το ιστολόγιον, να καταγγείλω επισήμως οτί ο κύριος (χα) Νιλ Άρμστρονγκ δεν ήταν ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε την Σελήνη, αλλά εγώ! Ούτε ο Τεντέν, ούτε οι Smashing Pumkins! Κε είναι φανεροί οι λόγοι που ρετουσάραν την παραπάνω φωτογραφίαν οι Μικιμαουαμερικάνοι!

8 Αυγούστου 1969

Λονδίνο: Μερικάς μέρες δια ψώνια κε να βρώ κανά σένιο κουστουμάκι. Εντελώς τυχαία ξανασυνάντησα τον κύριο Λένον στο δρόμο ενώ τον ακολουθούσαν καθ' οδόν τρεις πολύ μυστήριοι τύποι.

"Προσέξτε!", του είπα. "Νομίζω πώς σας παρακολουθούν!"
"Ε, αν δεν είναι η CIA μήν ανησυχείς, είναι απλά ο Πόλ, ο Τζόρτζ κε ο Ρίνκο!", μου απάντησε γελώντας.
Κε έτσι μου έτυχε να διασταυρωθώ με τα διάσημαν Σκαθάριαν διασχίζοντας την Abbey Road.

Είχα σκεφθή μάλισθα πόσο πτωχοί κε πένηδες μπορή να ήταν τελικά άσχετα με όλα αυτά που γράφαν τότε αι εφημερίδαι, αφού ένας από αυτούς δέν είχε να αγοράση ούτε παπούτσια! Μεγάλη φτώχια αυτοί οι άνθρωποι! Μεγάλη δυστυχία! Πάντως δια να επανέλθομεν είς το θέμαν μας, όταν στις 26 Σεπτεμβρίου της ίδιας χρονιάς βγήκε το ομώνυμον άλμπουν τους δυσθυχώς δεν με περιλάμβανε εις το εξώφυλλον καθώς κε πάλι είχα ρετουσαρισθη εκ της φωτογραφίας. Θέλω να πιστεύω πώς κάτι τέτοιο έγινε προφανώς επειδή δεν άνηκα εις το συγκρότημαν κε όχι δια κάποιον άλλο λόγον. Ο κύριος Λένον ήτω σοβαρός άνθρωπος.

15 με 18 Αυγούστου 1969

Woodstock...Αααχ, το Woodstock! Τρείς μέρες Ειρήνης κε Μουσικής! Ήμουν κε εγώ εκή! Ποιους να πρωτοθυμηθώ; Ραβί Σανκάρ; Τζόαν Μπαέζ; Σαντάνα; Τζό Κόκερ; Τζάνις Τσόπλιν; (αχ, Τζάνις...γιατί Τζάνις;) Gratefull Dead; (Αχ,Τζέρι...γιατί Τζέρι;) Jeferson Airplane; Country Joe and the Fish; Ten Years After; Γιάννη Πάριο;....(ε,χμ...όχι λάθος ο τελευταίος, επαρασύρθην). Φυσικά δεν ξέχασα τον μεγάλο Τζίμι Χέντριξ (Δημητράκη, τον εφωνάζαμε) δια τον οποίον δούλευα εκείνη την περίοδον στο συγκρότημα του!

Κε να εξηγήσω, η παραπάνω φωτογραφίαν η οποίαν τελικώς κατέληξε να ρετουσαρισθή έτσι, τραβήχθηκε καθώς εγώ του φέρνω την κιθάραν του την οποία είχε ξεχάση σπίτι. Στην συνέχεια μου φώναζε ότι άργησα. Προφανώς δια λόγους μάρκετινκ κε δια να μην φανή ποτέ πώς ο μεγάλος Τζίμι Χέντριξ ήταν αθεράπευτα ξεχασιάρης αλλάξανε την φωτογραφία. Να προσθέσομεν επίσης εδώ, πώς όλη αυτή η ιστορίαν με τα ναρκωτικάν ήτω ένα μεγάλο ψέμα. Όπως ΚΕ ο Νίκος Καρβέλας (το τονίζω) , ο Δημητράκης δεν έβαζε στο στόμα του ούτε μπύρα! Κε μια φορά που είχε δοκιμάση μαριχουάνα (κατά λάθος) , δεν είχε τραβήξη τον καπνό!

Ως εκτούτου, κε μέχρι νεοτέρων απ' το φλατζικό μέτωπο,

καλήν Πρωταπριλιάν κε καλόν μήναν!