Βίοι Αγιών (Αι Μάρτυραι)

"Κε Δώδεκα εις τον αριθμόν είναι οι Άγιοι του Αγορίτcι, όπως Δώδεκα εις τον αριθμόν ήτω οι μαθητευόμενοι αλητείς εκείνου του Αναρχοναζί απο την Ναζαρέτ. Λευτεριά στον Ιούδα!"
(ΙΜΑΤΖΙΝΙΟΣ ΚΑΤΑ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑΙΩΝ, 18.β)

Αδερφοί μου! Είς το πρώτο μέρος του Τρίπτυχου Των Δώδεκα Αγιών θα μάθομεν δια τους τέσσερις πρώτους Άγιους της εκκλησίως μας που καθότι ουχί μόνον από τα ονόματά τους, αλλά κε με τας ιδίας πράξεις τους, Μαρτύρησαν δοξάζοντας τον Αγοριτcι:

Άγιος Παχεντέριος: Ο Άγιος τούτος που είχε απίστευτον χιούμορ, ήταν ανοιχτόκαρδος με τους συνανθρώπους του, δεν έβριζε κε δεν προσέβαλε ποτέ κανέναν είναι από τους ποιό σημαντικούς εις το εις τους Βίους Αγίων διατί παρόλλον που στην ζωήν του δεν έτρωγε τον Άμπακον, αι σκοτειναι δυνάμεις του Χαλασμένου Παστίτσιου τον τιμώρησαν ωστε κάθε φορά που έτρωγε κάτι λίγο να παχαίνει το έντερον του κε να ομοιάζη με παχύ.

Άγιος Σκατόστομος (ή Σκατόψυχος): Με την παράνοια του να τον τυραννά, πέρασε μίαν βασανισμένην ζωήν εις την οπόιαν πίστευε οτι δια όλα τα κακά του κόσμου τούτου έφταιγαν οι Εβραίοι, πράγμα που τον οδήγησε να γράφη συνεχώς βιβλία εναντίον τους. Τόσο είχε θυμώσει ο κόσμος μαζί του που τελικά τον τιμώρησε καρφώνοντας του μίαν χέστραν είς το στόμα κε αφοδέυοντας είς αυτήν. ο Άγιος υπομονετικός εις το μαρτύριον τούτο υπέκυψε τελικά από βούλωμα λεκάνης.

Άγιος Δεμεχέζιος: Ο Ακατανόμαστος ξεκίνησε την ενάρετην ζωήν του τραγουδώντας λατινικά τραγούδια δια την λατινόφωνη Κύπρον κε ερμηνεύοντας κονσέρτα δια μπουζούκι, μπαγμαμάν, κιθάραν κε μπασοντράμς είς το Μέγαρον Μουσικής. Κάποια στίγμή της ζωής του ο Χαρυκλύνιος ο Γελωτοποιός του απεύθυνε δημοσίως το λόγο με την ιστορικήν πλεόν φράσιν "Δε μας χέζεις ρε" . Έκτοτε δια ασήμαντον τας περισσοτέρας αφορμην η φράσις αυτή επαναλήφθηκε τόσες φορές ώστε να λείτουργήση ως κατάρα είς τον δύστυχο τραγουδοποιόν μας, κε να χάση την χαρά να ανακουφίζετω.

Άγιος Αχώνευτος, ο Εξωστρακιστής: Μιά ακόμη βασανισμένη ύπαρξην η οποία αμαυρώθηκε απο την φήμην του "Μοντελοπνίχτεως Ημήν". Η πραγματικότις ήταν πολύ διαφορετική καθώς ο Αγιος τούτος ουχί ήτω μόνον Υπερασπιστής της Ένοπλης Τάξης, αλλά κε καλός οικογενειάρχης καθώς όλη του την ζώην πάλεψε δια να αποτρέψει τα παιδιά του ωστε να πάνε στην αμαρτωλήν Μύκονον. 'Άφησε σημαντικάν γραπταν όπως "Πώς Νίκησα Τον Λαζόπουλο" (Τόμος 1 κε 2), ενώ πέθανε σε βαθιά γεράματα απο εξωστρακισμόν.