Οι Αθεοι του Σύριζα ξαναχτυπούν!

Ανοίγουν το Τριώδιο κε καίνε το διόδιο!

Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

Δεν έχουμε Χούντα, έχουμε Ντούχα! (Με βραβεία)-Xtra Video Update

 Το σωστόν να λέγεται. Καθότι , Χούντα επιτρέπεται να ονομαστή οτιδήποτε κατεβαίνη με τανκς, έχη μπάτσους να σε σύρουν είς βασανιστήρια κε ξυλοδαρμούς, έχη εξορίες, έχη στρατιωτικούς νόμους. Η κυβέρνησις ενός μη εκλεγμένου από τον κόσμο Πρωθυπουργού, η λογοκρισίαν, η καταστολή συγκεντρώσεως αντιφρονούντων, η χώρα εις γύψον, ο έλεγχος κε η ποινικοποιήσις της έκφρασης πράγματα που συμβαίνουν σήμερα, αυτά μάλλον δεν είναι Χούντα. Αλλά καθότι ούτε ακριβώς Δημοκρατία μπορή να ονομάση κανης στην σήμερον ημέραν μια "δημοκρατία πατρόν". Αυτή  που  κόβεται κε ράβεται  κατα το δοκούν, το πόρτοφόλι κε τα αξιώματα  λες κε μοντάρεται το βραδινό ένδυμα που θα φορέσουν ο κύριος κε η κυρία Μνημόνιο καταλήγοντας το όλο εγχείρημαν να ομοιάζη περισσότερο με ένα ευτελές μουνόπανον παρά με περήφανον χιτώνιον της Δημοκρατίας. Ας το ονομάζομεν  Ντούχα ώσθε να μην στεναχωριούνται  κε οδύρονται ο κύριος Αντιπρόεδρος κε λοιποί "αντιστασιακοί".

 Κε φτάνουμε στο κρίσιμον ερώτημα: Πως εφαρμόζης Ντούχα σε μια χώραν; Δηλαδή πως επιβάλης ένα καθεστώς με απαγορέψεις, φίμωσι, αστυνομοκρατία κε τσαμπουκάδες χωρίς να πέσης στην παγίδα να σε χαρακτηρίσουν "αντισυνταγματικό;"
"Κύριε,  κύριε να το πώ εγώ;"
"Πες μας, Τοτέ!"
"Πολυ απλά, δεν επιβάλλεσαι τόσο με το φόβο του ξύλου όπως οι χουντικοί αλλά  χρησιμοποιείς παραθυράκια των Νόμων και του Συντάγματος τιμωρώντας με πρόστιμα και μηνύσεις!"
"Μπράβο, Τοτέ! Έκτακτα!"
"Και άμα λάχη να  πράξεις εσύ την λαμουργιά, βγαίνεις και κάνεις τον μαλάκα!"
"Τοτέ!!! Τι γλώσσα! Τς..τς...τς..."
Έτσι τώρα που ξεκαθαριστήκαν δυο τρία βασικά πραγματάκια ας περάσουμε απονέμοντας  μερικά βραβεία δια την καλύτερη εφαρμογήν Ντούχας σε μνημονοπαθούσα χώραν:

1: ΒΡΑΒΕΙΟΝ ΚΟΙΝΗΣ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗΣ ΗΣΥΧΙΑΣ
Παρακαλούμε τον κο Χρήστο Παπουτσή να έλθη να το παραλάβη. Ύστερα από την αξιέπαινη προσπάθειαν του να καταστέλλη με αστυνομικό τρόπο κάθε αντιμνημονιακή φασαρία σε δρόμους πλατείες κε κοινούς χώρους εκτοξεύοντας τόνους χημικών σε όποιους βρίσκονται εκή, ή δημιουργώντας σώματα τραμπούκων, που χτυπάνε ανελέητα όποιον βρουν μπροστά τους (ανεξαρτήτως πως συμπεριφέρεται)  στέλνοντας τους διαμαρτυρόμενους ουκ ολίγες φορές στο νοσοκομείο. Νομίζω πως αξίζη το χειροκρότημα μας. (Να υπενθυμίσουμε οτί σε μια πραγματικήν Δημοκρατίαν  η αστυνομία θα προστάτευε τους διαμαρτυρόμενους κε θα έκανε συλλήψεις με το ελάχιστο ξύλο μόνο σε εκείνους που θα δημιουργούσαν μπάχαλα).

2: ΒΡΑΒΕΙΟ ΕΚΛΟΓΟΛΟΓΙΚΟΥ ΚΕ ΚΟΥΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ  ΚΙΝΔΥΝΟΥ
Παρακαλούμε όπως παραλάβουν οι κύριοι  Αδωνις Γεωργιάδης, Γιώργος Καρατζαφέρης, Θεόδωρος Πάγκαλος, Ντόρα Μπακογιάννη, Φωτεινή Πιπιλή.
Συγχαίρουμε κε επιβραβεύουμε την εμμονή των παραπάνω δια την διατήρησην ενός μη εκλεγμενου από την πλειοψηφία των εκλογών (γκούχου-γκούχου) Πρωθυπουργού που μόνο μεταβατικός δεν δείχνη να είναι όσο ελοχεύη  ο κίνδυνος στις επόμενες εκλογές να είναι η Αριστερά δεύτερο κόμμα πράγμα που όπως καταλαβαίνομεν σημαίνη έξοδον απο την Ε.Ε., Δραχμή που θα μας κάνη πτωχούς (που τώρα δεν είμασθε), κομουνιστικά σταλινικά καθεστώτα, Κούβα, Κορέα κε άλλα τέτοια χαριτωμένα που φοβούνται οι ακροδεξιοί.  (Ξαναυπενθυμίζουμε πώς σε μία πραγματκήν Δημοκρατίαν όταν μεταβατικά ορκίζεται ένας Πρωθυπουργός αυτό γίνεται με την υπόσχεση άμεσων εκλογών. Αν είναι να μην γίνουν ας φέρουμε πίσω τον Γιωργάκη ώσθε τουλάχιστον να μουτζώνομεν κάποιον που έχαμε εξαρχής εκλέξη! Υπενθυμίζουμε δε, πως το ποιος μπορή να ακολουθήση είς μιαν εκλογικην αναμέτρησιν δεν πρέπη να φρενάρη καθόλου την απαίτισιν του κόσμου δια εκλογές. Σε μία πραγματική Δημοκρατία κε αυτό!)

3: ΒΡΑΒΕΙΟ "ΠΟΙΟΝ ΕΙΠΕΣ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΑ, ΡΕ!"
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος έχη την τιμητική του μετά τα γνωστά του ξεσπάσματα εις την βουλευτικήν αίθουσαν περί ύβρισεως των Δημοκρατικών Θεσμών. Διατί κανής δεν έχη το δικαίωμα να εκφέρη την άποψη ότι κάτι δεν πάη καλά με την κυβέρνησιν ανεξαρτήτως αν η κυβέρνησιν αυτή που κάποτε είχε εκλεγή από την πλειοψηφία μέσω ψεμάτων, σήμερα ουχί μόνον δεν έχη την συμπαράσταση της πλειοψηφίας, αλλά βγαίνη τρίτο κόμμα στας δημοσκοπήσεις. (Χούμ...Σε μια πραγματικήν Δημοκρατίαν κάθε γνώμη ή αντίρρηση δια το πώς οδεύη μια κυβέρνησις είναι απολύτως σεβαστή χωρίς ο φερόμενος να είναι αναγκασμένος να ανέχεται τα γκαρίσματα κε τις απειλες του διαφωνούντα.)

4: ΒΡΑΒΕΙΟ "ΣΤΟΜΑ ΑΣ ΕΧΟΥΝ ΜΑ ΜΙΛΙΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΝ"
Να προσέλθουν: Άννα Διαμαντοπούλου, Θεόδωρος Πάγκαλος, ο Διεθυντής της ΕΡΤ κε ο Διευθυντής του ΕΣΡ να παραλάβουν βραβεία δια τις περισσότερες μυνήσεις που έχουν υποβάλη σε ραδιοσταθμούς, σε εφημερίδες, τηλεοπτικά κανάλια, ακόμα κε σε μπλογκερ με την πρόφαση οτι βρίζουν, εξαπατούν τον κόσμο κε δυσφημούν υπολείψεις. Διοτί οι κυβερνώντες πράττουν έργον κυρίες κε κύριοι! 'Ωσθε να λειτουργούν όλα "σωστά" χωρίς παραφωνίες! Κε ουχί όπως μπορή να πιστεύουμε  οτί θέλουν να φιμώσουν τας αντίθετας φωνάς. Κύριε Κανάκη, κύριε Λαζόπουλε καθώς κε απομείναντες σατιρικές εκπομπές, εφημερίδες κε μπλογκ, προσέχετε! Αν κοροϊδεύετε την Κυβέρνησι (ή την Μέρκελ) ερχεται η σειρά σας! (Δεν ξέρω αν το θυμάστε, αλλά σε μια πραγματική Δημοκρατία, υπάρχη αυτό που λέμε  ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΦΡΑΣΗ. Σε μια πραγματική Δημοκρατία καμία Υπουργός δεν θα έμπαινε σε κόπο να βάλη πρόστιμο σε μια σατιρικήν εκπομπήν με φάρσες, κανένας Αντιπρόεδρος δεν θα ασχολείτω αν μια εφημερίδα τον παρουσιάζη γουρουνόμορφο κε κανένα κρατικό κανάλι δεν κινούσε ποινικές διαδικασίες επειδή σε ένα φώτοσοπ το ΧΡΕΟΣ άλλαξε σε ΠΕΟΣ.)

5: ΒΡΑΒΕΙΟ "ΖΗΤΑΝΕ ΠΕΝΤΕ ΜΕΡΕΣ ΑΠΟΒΟΛΗ, ΔΕΝ ΜΑΣ ΜΟΥΤΖΩΝΟΥΝ, "
Μην κάτση η κυρία Διαμαντοπούλου ώσθε να παραλάβη το δεύτερο βραβείον της καθώς όπως δήλωσε προσφάτως  πως δια τις μούτζες των μαθητών σε παρέλασι στα Γιάννενα πρέπη να τους αποδοθούν ποινές. "Είμαστε μια χώρα όπου έχουμε ξεχάσει ότι πρέπει να υπάρχουν και η αμοιβή και η ποινή." Αυτό ας το ξαναθυμηθή παρακαλούμε η κα Διαμαντοπούλου μήπως (λέγω μήπως) κάποια μέρα αποδώσουμε  κε σε εκείνους ορισμένες ποινές (διατί αμοιβές δεν βλέπω...). (Στην πραγματικήν Δημοκρατίαν; Οι μαθητές ουχί μόνον δεν θα φτάναν στο σημείο να μουτζώσουν, αλλά αντίθετα μπορή κε να τιμούσαν τους Επισήμους.) 

6: ΒΡΑΒΕΙΟΝ "ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΟΥΣ ΑΣΤΕΓΟΥΣ"
Ο κός Καμίνης παρακαλώ τώρα κε πάλι ο κος Παπουτσής! Ποιός μπορή να ξεχάση (κε καλύτερα μην το κάνη) την συνεισφορά αυτών των δύο λαμπρών ανδρών στο να μην φαίνεται η χώρα τους αθλια κε οικονομικά εξουθενωμένη! Ποιος μπορή να ξεχάση (εγώ πάντως όχι) την επιχείρησην "σκούπα" στην κατάληψη των αστέγων στο Πνευματικό Κέντρο Εξαρχείων όταν έξω είχε -2 με -3 βαθμούς υπό το μηδέν! Ποιος μπορή να ξεχάση την ανησυχία του κου Καμίνη δια το σπασμένο λουκέτον (συλλεκτικό προφανώς) κε τελος ποιος μπορή να ξεχάση  τις συλλήψεις σε συσσίτιαν καθότι αυτά "μπορούν να προσφέρουν μόνο οργανωμένοι και επίσημοι φορείς, δήμοι, ενορίες και μη κυβερνητικές οργανώσεις, ώστε να προστατευθεί η δημόσια υγεία." Μεγάλο μπράβο που σκέφτονται την υγεία μας! (Σε μία πραγματικήν Δημοκρατίαν όχι μόνο θα λειτουργούσαν τα κέντρα περιθαλψεως αστέγων ωσθε να μην ανακασθούν οι άστεγοι να προβούν εις καταλήψεις-που κε πάλι σκέφτεσαι αν θα στείλεις  την αστυνομία να μπουζουρίαση κάποιους φουκαράδες σε εγκαταλελειμμένο κτήριο κυρίως δε άμα κάνη ψοφόκρυο, αλλά όσον αφορά τα συσσίτια δεν θα σκεφτόταν κανής να συλλάβει κάποιους που βοηθάνε τους συνανθρώπους τους. Ζητήματα υγείας; Πολύ ωραία! Πρώτα σε μία πραγματική Δημοκρατία φροντίζης να υπάρχη δημόσια υγεία δια όλους κε στην συνέχειαν δεν συλαμβάνης. Κάνης υγειονομικό έλεγχο.)

Αλλά βεβαίως τι μας αφορούν οι παρενθέσεις εφόσον δεν έχουμε πραγματική Δημοκρατία, αλλά Χούντα!
Ε; Τι; Πώς;
Είπα Χούντ....;
Οχι λάθος κύριε Αστυνομικέ, Ντούχα εννοούσα, οχι Χου...το άλλο!...Μα όχι κάνετε λάθος! Δεν ήθελα να το πω σας λέω, μου ξέφυγε! Μη με σέρνετε στο πάτωμα! Ντούχα, έχωμεν....ΝΤΟΥΧΑ!
...ΝΤΟΥΧΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ..,,,,,,.........

UPDATE! 
Εις το παρακάτω βίνδεον βλέπουμε την αντίδρασιν του Καρατζαφύρερ μόλις μαθαίνη πως ο Μπουμπούκος κε ο Τσεκουράτος πήγαν εις στην Νέαν Δημοκρατίαν!

Ο Καρατζαφύρερ μαθαίνη πώς ο Αδωνις κε ο Βορίδης πήγαν στην ΝΔ from dr.flantzas on Vimeo.



(Το παρόν ποστ θα ήθελα να το αφιερώσω στον σκύλον μας τον Διογένη)

Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012

Η Επιστροφή Των Βρωμάι

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΥ, ΤΑ ΠΟΛΥ-ΠΟΛΥ-ΠΑΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ-ΣΕ-ΕΝΑΝ-ΓΑΛΑΞΙΑ-ΠΟΛΥ-ΠΟΛΥ-ΜΑΚΡΙΑ-

...από τον Γαλαξία που βρίσκομαι τώρα κε ακόμα πιο συγκεκριμένα εις τον Γαλαξία τον οποίο εγεννήθηκα, υπήρχε ένα τάγμα ιπποτών οι οποίοι κατά την εποχή των Σταυροφοριών θέλοντας να ξεγελάσουν την πλήξην τους τις ώρες που δεν βίαζαν, σκότωναν κε έκαιγαν τους άπιστους (δηλ. τις ώρες που δεν διέδιδαν τον Χριστιανισμόν) , ανακαλύψανε το παιχνίδι της Βρωμομαχίας. Κάθε ιππότης αφού έπαιρνε ένα μαδέρι τυλιγμένο στην άκρην του με μία βρώμικην κάλτσαν, ξιφομαχούσε με τον αντίπαλο του με απώτερον σκοπόν να του το ακουμπήση στην μύτη  ωσθε εκείνος να λυποθυμήση από την μπόχαν. Αυτός ο τρόπος μάχης αυτό έγινε τόσο διαδεδομένος κατά το πέρασμα των χρόνων ώσθε να δημιουργησή ένα καινούριο Τάγμα, τους Ιππότες Βρωμάι. Το Τάγμα αυτό συνεχίζη να υπάρχη ακόμα εις στις μέρες μας μέσα σε μυστικές στοές διδάσκοντας την τέχνην της Βρωμομαχίας  ενώ τα μαδέρια με την βρώμικην κάλτσαν εξελιχθήκανε σε κάτι που θυμίζη περισσότερο σκουπάκι τουαλέτας.  Όμως η  αρχικη ρήση του Τάγματος συνεχίζη να αναγράφεται  πάνω στο οικόσημο τους: 

 "MAY THE BOHA BE WITH YOU"


Φαντάζομαι πως ήδη οι αναγνώσθαι μου θα έχουν καταλήξη εις το συμπέρασμαν πως παλαιότερα ήμουν κε εγώ ένα από τα μέλη των Ιπποτών Βρωμάι. Δεν κάνουν λάθος. Ήμουν κε εγώ εκή έχοντας κερδίση μάλισθα το μεγάλον αξίωμαν του Μπουχέσα, πράγμαν  το οποίο σημαίνη πώς είχα μεγάλη πείρα σχετικώς με την Βρωμομαχίαν σε σχέση με άλλους βρωμομάχους κάτι που η πείρα της είναι σαν το ποδήλατο. Δεν την ξεχνάς όσα χρόνια κε να περάσουν.  Ο Μανωλάκης (ή Adolf Buchler) απ΄την άλλη μπορή λόγο του νεαρού της ηλικίας του να μην είχε την πείρα, είχε όμως τις δυνατότητες της τεχνολογίας να ενσωματώσει  μέσα στην στολήν τεχνικής  υποστηρίξεως του ένα πλήρη προγραμματισμόν άμυνας κε επίθεσης που ενεργοποιούσε αυτόματα τα σωστά κέντρα του εγκεφάλου του εις κάθε περίπτωσην που θα έπρεπε να δράση. Οπότε, να  που καταλήγουμε πάλι στο φιλοσοφικόν ερώτημα ποιος θα νικήση: Η Μηχανή ή ο Άνθρωπός; Η Τεχνολογία ή η Εμπειρία;


Κε μπορή χάριν του παραπάνω ερωτήματος, το 1997  ένας κομπιούτορας ο Deep Blue να νίκησε τον μέγα σκακιστή Κασπάροβ, όμως στην ιστορία αυτή εγώ είμαι ο Ήρωας, εγώ θα νικήσω τον Κακό κε εγώ  θα πάρω να φύγω στο τέλος με το Κορίτσ...εεε...τον Αδερφό μου! Έτσι, παρόλλο που είχα να κάνω με έναν άρτιο  τεχνολογικά αντίπαλο, παρόλλο που αυτός είχε κάσκα κε εγώ όχι, κατάφερα με ένα καίριον χτύπημαν να καταστρέψω το δεξί μηχανικό του χέρι κε με μία απότομη κίνηση πρίν προλλάβη να ατιδράση να φέρω την μπόχα του βρωμόσπαθου μου στις αναπνευστικές εισόδους της μάσκας του.  Εκείνος πέφτη  ημιλιπόθυμος στο έδαφος κε με σθεναρή την φωνήν του μου λέη:
"Φαίνεται πως υποτίμησα τις δυνάμεις σου...πατέρα....Κέρδισες! Τώρα όμως σε παρακαλώ, σήκωσε μου την κάσκα...Θέλω να σε δω με τα δικά μου μάτια..."

 Συγκινητικήν σκηνήν που αν βρισκόταν ένας σκηνοθέτης να το κάνη ταινία (έστω κε με κάποιες μικρες παραλλαγές) θα γινόταν πλούσιος κε διάσημος. Σήκωσα την απρόσωπη κάσκα  αντικρίζοντας πρώτη φορά από κοντά τα μάτια ενός μικρού παιδιού που δεν ήταν πλέον ο Adolf Buchler, αλλά ο γιος που είχα χάση.
"Πατέρα..." είπε, " Συγχώρεσε με. Έκανα λάθος..."
"Το ξέρω, παιδί μου. Σε συγχωρώ. Έλα μαζί μας, να σε πάω πίσω στην μανούλα σου που ανησυχή. Κε αν θέλετε θα αναλάβω εγώ την κηδεμονία σου, μην φοβάσαι..."
"Οχι", απάντησε κε σηκώθηκε ξανά όρθιος." Άλλο εννοούσα! Συγχώρεσε με αν για μια στιγμή θεώρησα ότι θα φαίνεσαι λιγότερο μαλάκας  αν σε δω χωρίς κάσκα. Έκανα λάθος. Είσαι το ίδιο μαλάκας!", είπε τραβώντας μου μία δυνατή κλωτσιά στο καλάμι κε τρέχοντας μακρυά μου.
"Αου!...Κωλόπαιδο!"
"Και μη χάσεις χρόνο προσπαθώντας να με πιάσεις, χερ Φλάντζα!", είπε πηδώντας σε ένα από τα μαύρα σκάφη. "Σε 60 δευτερόλεπτα μπαίνει ένας μηχανισμός που θα ανατινάξει την Βάση!...Ούπς! Αυτό ίσως δεν έπρεπε να στο πω γιατί μάλλον θα προλάβεις να το σκάσεις. Δεν ξέρω τι με έπιασε!"
Ανοίγοντας μία μικρή πύλη προς το διάστημα το σκάφος απογειώνεται κε φεύγη.

"Πενηντα Πέντε Δευτερόλεπτα!",ακούστηκε μια φωνή  σαν τις τηλεφωνήτριες που σε παίρνουν για να σου προτείνουν τις νέες προσφορές Vodafone.
 Πού είναι ο αδερφός μου; Α, νά΄τος! Κάτι ψάχνη στο πάτωμα...
"Σόλωνα! Γρήγορα! Σήκω από κει!"
"'Έχασα τον φακό επαφής μου!"
"...Πενήντα Τρία Δευτερόλεπτα..."
"Μπες στο σκάφος μου! Ποτέ δεν είχες μυωπία!"
"Και αυτό τι σημαίνει; Ότι δεν έχω δικαίωμα να φοράω φακούς;"
"...Πενήντα Ένα Δευτερόλεπτα..."
"Σόλωνα! Μπες στο σκάφος, ΤΩΡΑ!"
"Α, όχι!"
"Τι όχι;"
"Δεν θα με διατάζεις επειδή είσαι ο μεγαλύτερος! Δεν μπαίνω! Θα βρω πρώτα τον φακό μου!"
"...Σαράντα Εννέα Δευτερόλεπτα..."
"Σόλων, άσε τα παιδιαρίσματα σε παρακαλώ κε μπες!"
"Τώρα ποιος κάνει παιδιαρίσματα; Μπες εσύ στο σκάφος, αφού σε ενδιαφέρει τόσο!"
 "...Σαράντα Έξι Δευτερόλεπτα..."
"Σόλων, αν δεν μπης ΤΩΡΑ στο σκάφος..."
"Ναι; Τι θα μου κάνεις; Τι θα μου κάνεις;"
"...Σαρ...ΓΙΑ Τ' ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΘΑ ΠΑΕΙ ΜΑΚΡΙΑ Η ΒΑΛΙΤΣΑ; ",ακούστηκε η εκφωνήτρια της Vodafone, "ΒΟΥΛΩΣΤΕ ΤΟ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΑΙ  ΜΠΕΙΤΕ ΣΤΟ ΓΑΜΩΣΚΑΦΟΣ ΠΡΙΝ ΑΝΑΤΙΝΑΞΩ ΤΗ ΒΑΣΗ!!!...Τριάντα Εννέα Δευτερόλεπτα..."


 Κε εδώ κάπου τελειώνη η ιστορίαν μας, στα 10 δευτερόλεπτα να καταφέρουμε τελικά να φύγουμε πρίν εκραγή η Ψείρα Του Θανάτου, με τον Σόλων από δίπλα μου να αμφισβητή για μια ακόμα φορά οτί είμαι εγώ που τον έσωσα:
"Δια τελευταίαν φοράν, Σόλωνα. Είμαι ο αδερφός σου!"
"Το ξέρω. Αλλά όχι εκείνος που με έσωσε! Εκείνος που με έσωσε ήταν ο Θόδωρος Αρεταίος!"
"Καλά, καλά! Να ξέρεις πάντως πώς όσο σε έσωσε εκείνος ο Αρεταίος, τόσο ο ίδιος  είχε σώση παλιότερα κε τον Αμεντέο Αβογκάντρο!"
"Δεν σε πιάνω..."
"Δεν μου κάνη έκπληξη, αδερφε!" 
-Μπιιιιιίπ!- "ΕΧΕΤΕ---ΕΝΑ---ΗΧΟΓΡΑΦΗΜΕΝΟ ΜΗΝΥΜΑ---ΑΠΟ---ΤΟΝ ---(η φωνή αλλάζη στην γνωστή παιδική στριγκλιά) ΑΝΤΟΛΦ ΜΠΟΥΧΛΕΡ Ο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ  ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΣΟΥ!---Με νίκησες για μια ακόμα φορά, χερ Φλάντζα, αλλά δεν τελειώσαμε! Να περιμένεις να επιστρέψω! Ή καλύτερα, μην με περιμένεις! Θα επιστρέψω έτσι και αλλιώς κε εκείνη η φορά θα είναι η τελειωτική! ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ-ΑΑΑΑΑΑ-ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!"
-"ΤΕΛΟΣ ΜΗΝΥΜΑΤΟΣ."-

Διάστημα...Το τελευταίον σύνορον...Πάη κε αυτό...Το εξερευνήσαμε...(όχι θα το αφήναμε)...Γυρίζουμε πίσω στην αγαπημενην μας μητέρα Γη ώσθε να επανέλθουμε εις τα πρωθυπουργικάν μας καθήκοντα δίπλα στην αγαπημένην μας οικογένειαν....Ξοδέψαμε πολύ χρόνον εδώ πάνω, ενώ εκή κάτου συνεχίζη να γίνεται της Βουλής...Κάτοικοι της Τζατζουφιάς, επιστρέφω σπίτι!

FIN
  



(Έυχαριστώ ιδιεταίρως τον φίλο κασκαντέρ που αντικατέστησε εμένα κε τον Αντολφ Μπούχλερ στις επικίνδυνες σκηνές των φωτογραφιών. Χωρίς την πολύτιμην συνεισφοράν του, θα είμασθαν θε-α-ματικώς πολύ πτωχώτεροι.)

Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012

Ο Φλάντζας αντεπιτίθεται

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΥ, ΟΜΟΡΦΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΟ ΠΡΩΙ-ΚΖΖΚΟΥΜΦ-ΠΑΛΙ-ΣΥΝΕΔΕΣΑ-ΤΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΔΕΙΚΤΗ-ΜΕ-ΤΗΝ-ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ;

Ο γαλαξίας Τρίχα Του Ανδρουλάκη αποτελή ένα πολύ παράξενο σημείον του Σύμπαντος καθότι θεωρείτω ως η μοναδικήν απόδειξις  υπάρξεως του Μίμη Ανδρουλάκη. Μάλισθα, ως κάθε γαλαξίας που σέβετω τον εαυτό του, η Τρίχα Του Ανδρουλάκη είναι αρκετά μεγάλη ώσθε να χωρέση όχι μόνο τα εκατομμύρια βιβλία που έχη εκδώση ο Μίμης (συν δια αυτά που θα γραφτούν στο μέλλον)  αλλά κε την κάθε τρίχα του. Κυρίες κε κύριοι, πλέουμε σε ένα σύμπαν με τρίχες...


Σε αυτή την γωνιά του αχανούς διαστήματος ταξιδέψαμε δια να βρούμε τον  αδερφό μας Σόλων καθώς όλες οι ενδείξεις μας λένε πως εκή βρίσκεται κε η Βάση του μισητού μας εχθρού Μπούχλερ (ο οποίος τον απήγαγε ωσθε να φτιάξη μια ολόκληριν στρατιάν από Ρομπότ-Σόλων κε να κατακτήση τον κόσμο, ο οποίος δε, μου απεκάλυψε οτι είναι γιος μου κε  συγνώμη απο τους αναγνώσθαι μου αν γινόμασθε ολίγον διαστημική σαπουνόπερα, επαναλαμβάνοντας τα ίδια κε τα ίδια, αλλά κάπως πρέπη να κάνουμε μιαν περίληψιν προηγουμένων). Πραγματικά η Βάση στεκόταν  στο βάθος του γαλαξία με τις τρίχες έχοντας το μέγεθος μιας τεράστιας...τεράστιας...
"Καλώς ήρθατε στην Ψείρα Του Θανάτου, χερ Φλάντζα!", ακούστηκε από τα ηχεία η τσιριχτή φωνή του Μπούχλερ. "Δεν πιστευω να επιμένετε να έρθετε;"
"Πετυχημένον όνομαν δια ένα τέτοιο μέρος", πήγα να πω, αλλά δεν πρόφτασα. Το μόνον που είπα ήτω ένα "Πε.."


Καμία 15αριά έχθρικά σκάφη μέσα από την Ψείρα Του Θανάτου ξεχύθηκαν καταπάνω μου να με εξοντώσουν. Κε ευτυχώς που έχω ουχί μόνον ένα ευλύγισθον σκάφος αλλά κε γρήγορα αντανακλαστικάν ώσθε να ανταπεξέλθω εις μίαν ιδιαιτέρως δύσκολην μάχην.  Μέσα από την οθόνην ακριβείας του πιο σύγχρονου υπολογιστή μου έβλεπα τον εχθρό  να έρχεται (όπως πολύ ρεαλιστικά είχαμε δη να γίνεται στο Matrix) , προσπαθώντας να τον εξολοθρεύσω με το SPACE...συγνώμην με τα κανόνια λέιζερ του σκάφους με σκοπό να φτάσω στην Βάση του κε να περάσω πίστα...εεε..να μπω μέσα. Υσθεραν από μίαν κοπιαστικήν μάχην με τα  σκάφη του εχθρού (την οποίαν αν σας περιέγραφα θα γέμιζα πέντε σελίδες με "βζζζζ-βζζζζ-τιου-τιου-τιου-μπαμ-γουαμ-ζουμ-φομπ-φομπ-φομπ-τιιιιιιιιγουμ-τιιιιιγουμ-κρακα-μπουμ") κατάφερα να επιτέλους να φτάσω  στην Ψείρα Του Θανάτου κε περιέργως  πολύ εύκολα να βρω ένα άνοιγμαν κε να μπω μέσα της.


 Βγαίνω από το σκάφος μου κε πριν αρχίσω να ψάχνω τον αδερφό μου , ακούω από το βάθος την φωνή του:
"Θεόδωρεεεε! Εδωωωω! Βοήθεια!"
Μα είναι δυνατόν να είμαστε αδέρφια κε να μην έχη μάθη να με φωνάζη σωστά; "Που είσαι;"
"...δωωωω!"
"Βοήθα λίγο, αδερφέ!"
Παύση.
"Μπαίνεις στην πρώτη πόρτα δεξιά, που οδηγεί σε ένα ασανσέρ. Εκεί πατάς να ανεβείς στον Έκτο (στο Πέμπτο πρέπει να ξαναπατήσεις το κουμπί γιατί κολλάει) και αφού βγεις θα βρεις ένα διάδρομο αριστερά και έναν δεξιά. Παίρνεις τον δεξί που σε βγάζει μπροστά από μία μεταλλική σκάλα και κατεβαίνεις άλλους τρεις ορόφους.  Αριστερά μέσα συναντάς πέντε πόρτες. Ανοίγεις αυτή που κάποιος έχει γράψει με κόκκινο μαρκαδόρο ΘΡΥΛΟΣ, μπαίνεις μέσα και στον απέναντι τοίχο σου ακριβώς υπάρχει ένα φρεάτιο. Λύνεις τις βίδες με το κατσαβίδι Νο 5 και αφού συρθείς μέσα....Α! Έφτασες κιόλας;"
"Φυσικά. Αλλά για πες μου. Διατί προ ολίγου με αποκάλεσες Θεόδωρο;"
"Μα είσαι ο Θεόδωρος Αρεταίος! Ο ήρωας μου!"
"Όχι, είμαι ο Δωρόθεος Φλάντζας! Ο αδερφός σου!" 
"Α..κρίμα...καλά...Τότε θυμήσου να λαδώσεις τους μεντεσέδες του κρεβατιού γιατί έτριζαν όλο το βράδυ..."
"Κε εγώ χάρηκα που σε ξαναβρήκα! Αλλά γιατί έχω το αίσθημα ότι μου φάνηκαν πολύ εύκολα όλα αυτά;"
"Είδες; Δεν χάθηκες με τις οδηγίες  μου!"
"Όχι, όχι...Άλλο θέλω να πω...Μήπως όλο αυτό είναι...(η μουσικήν κορυφώνεται σε  κρεσέντο)...ΠΑΓΙΔΑ;


"Φυσικά και είναι παγίδα, χερ Φλάντζα!" , ακούστηκε η τσιριχτήν φωνήν του Μπούχλερ, "Καραπαγίδα μάλιστα ! Μόνο ένας ηλίθιος θα μπορούσε να την πατήσει τόσο εύκολα!"
"Φύλαξε τα μεγάλα σου λόγια, Μανωλάκη! Ηλθα να λάβω τον αδερφόν μου κε να απέλθω! Αλλά, μα τον Θεό Αγορίτσι! Πώς ψήλωσες έτσι;"
"Είναι η τεχνική υποστήριξη μου, χερ Φλάντζα.Να μπορέσω επιτέλους να αναμετρηθώ μαζί σου ίσος προς ίσο!"
"Νομίζω πώς είναι καιρός να σου δώσω ένα καλό μάθημα, Μανωλάκη!"
"ΜΗ ΜΕ ΛΕΣ ΜΑΝΩΛΑΚΗ!", τσίριξε. "ΔΕΝ ΣΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΩ ΝΑ ΜΕ ΛΕΣ ΜΑΝΩΛΑΚΗ! ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ADOLF BUCHLER! ADOLF BUCHLER - Ο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΣΟΥ! ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ;"
"Μα, ναί, ναι..." , είπα συγκαταβατικά. Θυμήσθε μου, αν ποτέ αναλάβω την κηδεμονίαν του, να μην του επιτρέπω να βλέπη ταινίας με τον Ράμπο, τον Τσακ Νόρις ή τον Στήβεν Σιγκάλ.
"Ωραία", είπε ανακουφισμένος. "Ωραία... Και απ' ότι βλέπω έφτιαξες και καινούριο Βρωμόσπαθο!", συνέχισε ανάβοντας με ενα πιφ το δικό του έτοιμος για θέση μάχης.
"Οποτε θέλης, κύριε  'Αντολφ Μπούχλερ'! ", απάντησα με την σειρά μου, ανάβοντας με ένα ποφ  κε το δικό μου.

Κε η Βρωμομαχία μας  άρχισε...

Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2012

Μια Νέα Παρτίδα

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΥ-ΩΧΟΥ-ΔΕΝ-ΜΑΣ-ΧΕΖΕΙΣ-ΡΕ-ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΔΕΙΚΤΗ;

Καθότι όπως μας διδάσκουν οι Bow Wow Wow κε ο Billy Ocean, "When the Going Gets Tough, the Tough Get Going". Να λοιπόν που ξανανοίξαμε παρτίδας με τον παλιό μας  εχθρό Adolf Buchler, να είναι αυτός που έχη απαγάγη τον αδερφό μου αλλά να είναι κε επίσης αυτός που να θέλη να κατακτήση τον κόσμο. Όμως δεν ήταν μόνο αυτά που ειπώθηκαν μεταξύ μας:

"Σε λυπάμαι, χερ Φλάντζα! Το βασίλειο σου θα πέσει σαν χάρτινος πύργος! Ολη αυτή η ξιπασμένη  ανωτερότητα που δείχνεις, η ανόητη σοφία σου με τα 'κε' ή με την δήθεν καθαρεύουσα θα σβήσει. Ή μάλλον έχη σβήσει από καιρό! Το χιούμορ σου, χερ Φλάντζα είναι τόσο ξεπερασμένο που μόνο παπούδες μπορούν να γελάσουν με αυτό! Καλύτερα ανοιξε από τώρα που είσαι γέρος ένα λάκκο και πέσε μέσα! "
"Τελείωσες;" , τον ρώτησα ."Είσαι αδαής, μικρόψυχος κε κακιασμένος! Επειδή κάποτε ο αδερφός μου σου σταύρωσε το λούρτινο κουκλάκι σου κάθεσαι, κλαις κε ζητάς εκδίκηση. Δεν μπορής να σταθής στα πόδια σου κε να το ξεπεράσης σαν ώριμος άντρας!  Αλλά τι σε λέω άντρα; Πίσω από την μάσκα συνεχίζης να είσαι ακόμα ένα παιδαρέλι!"
"Κοίτα τα ρομπότ μου, χερ Φλάντζα! Τα πήραν τα κλάματα εδώ πέρα! Και κλαίμε στην θέση σου,  γιατί εσύ είσαι τοοοόσο  υπερόπτης που αρνείσαι να κλάψεις για τα παλιά σου μεγαλεία! Φαντάζομαι σου έρχεται να το κάνεις, αλλά το κρατάς κάθε φορά που κοιτάς πόσοι πολλοί ήταν αυτοί που σχολίαζαν παλιότερα στο μπλογκ σου και πόσοι έχουν μείνει σήμερα! Έχεις χάσει την φρεσκάδα σου! Είσαι ξεπερασμένος! Η δήθεν σάτιρα σου δεν είναι τίποτα παραπάνω από αυτή που προτείνουν οι σατιρικές εκπομπές!"
"Τώρα θα μου δώσεις πίσω τον αδερφό μου ή θα έρθω εκή να σε βρώ, παλιόπαιδο; Ακόμα αναρωτιέμαι δηλαδή τι ανατροφή σου έδωσε ο πατέρας σου!", φώναξα έξαλλος.
 "Θες τον αδερφό σου, χερ Φλάντζα; Ποιόν; Αυτόν που επειδή τον ντρέπεσαι,  συνέχεια τον ταπεινώνεις και τον κρύβεις από τον κύκλο σου; Όσο για το ποιος είναι ο πατέρας μου, χερ Φλάντζα πρόσεξε γιατί έρχονται αποκαλύψεις! Φοβερές αποκαλύψεις!"

 Η ενδοεπικοινωνίαν διεκόπτετω δια να πάρη την θέση της ένα βίνδεον απόσπασμαν μιας πρωινής εκπομπής με τον Γιώργο Παπαδάκι.
"Αυτή την κυρία δεν την έχω ξαναδεί ποτέ μου!", φώναξα διαβάζοντας την λεζάντα από κάτω,"Λέγη ψέμματα!"
"Πρόσεξε πώς μιλάς για την μάνα μου, χερ Φλάντζα! Και δεν λέει καθόλου ψέμματα. 'Άκου την  καταγγελία της! Έχει  αναρτηθεί και στο μπλογκ της Μεγάλης Μπουχλερίας. Κάτσε να σου στείλω το λινκ! "
Κάθισα να ακούσω αυτά που έλεγε η κυρία στο βίνδεο κε δεν πίστευα στα μάτια μου. Δεν θυμάμαι, αλλά αν όντως μέσα στην έπαρσιν των δεκαπέντε μου χρόνων έκανα αυτό που ισχυρίζετω ότι έκανα, αν όντως η μητέρα της δούλευε στην οικεία των γονιών μου  κε αν όντως η ίδια είναι η μητέρα του αυτοαποκαλούμενου Μπούχλερ, τότε ο χειρότερος εχθρός μου...είναι γιος μου!
Το βίντεο διεκόπη κε η ενδοεπικοινωνία με τον "Μπούχλερ"  επανήθλε εις την οθόνη μου.
"Λοιπόν, χερ Φλάντζα; Είσαι εντάξει ύστερα από αυτές τις αποκαλύψεις ή σου πέσανε βαριές;"
"Δεν ξέρω...θα πρέπη να το διασταύρωσω κε εγώ..."
"Τίποτα δεν χρειάζεται να διασταυρώσεις! Ψάξε βαθιά τα αισθήματα σου, χερ Φλάντζα και θα ανακαλύψεις οτι έχω δίκιο...Είμαι ο γιός σου!"
"Οχιιιιιιιιιι!"


"Τώρα εξηγούνται διατί τα κάνης αυτά", συνέχισα, "Το Οιδιπόδειο μέσα σου είναι πολύ έντονο."
"Ασε τις ψυχαναλυτικές παπάρες, χερ Φλάντζα! Εσύ απλά δεν παραδέχεσαι οτί είσαι μαλάκας. Δέν μπορείς να παραδεχτείς ούτε κάν οτί έγινα καλύτερος από σένα! Σε ξεπέρασα! Η τεχνολογία που κατασκεύασα είναι πολύ ανώτερη από την δική σου! Είσαι ξοφλημένος! Και ξέρεις πότε θα το καταλάβεις; Όταν όλη η Γη θα με προσκυνά ως σωτήρα της και εσύ με τον Σόλωνα θα οδηγηθείτε στο εκτελεστικό απόσπασμα για Εσχάτη Προδοσία! ...ΧΑΧΑΧΑ-ΑΑΑ-ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!"
Τον άφησα να γελάη καμαρώνοντας  μόνος του για τον εαυτό του. Έτσι μπράβο, Μανωλάκη ή "Αντολφ Μπούχλερ". Δώσε μου λίγο χρόνο ακόμη μέχρι να εντοπίσω την θέση  σου με το παλιό καλό μου FLANTZAROLLA (να κάνομεν κε λίγη γκρίζα διαφήμιση των προϊόντων μας) , ειδικώς διαμορφωμένον δια τας περιστάσεις μας. ...κε ώπα! Σε βρήκα, Υιέ μου, Υιέ μου! 


Αφήνοντας τον να γελάη ακόμα πίσω από την κόκκινη οθόνη, βγήκα το εχθρικόν σκάφος κε αποβιβάσθηκα ξανά στο δικό μου ξέροντας πλέον την θέση που θα έβρισκα εκείνον κε πιθανότατα τον αδερφό μου. Ήταν πλέον καιρός να εγκαταλείψω αυτόν τον αναθεματισμένο πλανήτη...
 ...Επόμενη στάση μας, ένας γαλαξίας με την ονομασία " Τρίχα Του Ανδρουλάκη"...  

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012

Η Εκδίκηση Των Μπούχλερ

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΥ, ΜΕΡΑ 25 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ, ΕΤΟΣ 0 -ΚΑΤΙ-ΠΑΕΙ-ΣΟΒΑΡΑ-ΛΑΘΟΣ-ΜΕ-ΤΟΝ-ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΔΕΙΚΤΗ:

Ελπίζω να μην έριξε μέσα καμία κουτσουλιά πάλι το βρωμόπουλο κε ξανά 'χουμε μπελάδες...
Χμ..Στα δικά μας! Είχαμε μείνη εις το σημείον που κυνηγώντας ένα εχθρικόν σκάφος (πάλι με τα αρχικά ΑΒ) εκείνο προσγειώνεται χτυπημένο εις έναν πλανήτη οπου το ακολουθώ περιμένοντας να πιάσω τον πιλότο κε να μάθω κάποια παραπάνω πράγματα σχετικώς με την απαγωγήν του αδερφού μου. Οπότε φαντάζεσθε πόσο μεγάλην ήτω η εκπληξίς μου μόλις παρακολουθώντας από μακριά τον πιλότο, διεπίσθωσα πως εκείνος δεν ήταν άλλος από τον ίδιο τον αδερφό μου!

Μην πιστεύοντας αυτό που βλέπω απεφάσισα να τον πλησιάσω δισταχτικά καθότι υπήρχε κάτι παράξενον πάνω του. Τώρα θα μου πείτε ως η λέξη "παράξενο" δεν είναι πρωτόγνωρη δια όποιον γνωρίζη τον Σόλωνα, αλλά τέλος πάντων. Ας πούμε λοιπόν οτί τούτη τη φορά ήτω ποιο παράξενος από το Παράξενο το ίδιο! Ο προβληματισμός λύθηκε όταν με μια πιο προσεκτική ματιά  από κοντά διεπίσθωσα πώς δεν επρόκειτω δια τον ίδιον, αλλά δια ένα ομοίωμαν του! Συγκεκριμένα, ένα ρομπότ του οποίου τα χαρακτηριστικά του προσώπου του ήταν ίδια με του Σόλων! Όλο κε πιο περιέργαν όλα αυτά!
Απεφάσισα να επικοινωνήσω μαζί του. Αρχικά με την κλασσική μέθοδο:
"Καλημέρα! Good morning! Βonjour! Buongiorno!"
Τίποτα. Καμία απάντηση. Κάθεται κε παρακολουθή. 
Δοκιμάζω δεύτερη προσέγγιση:
"Εγώ, Φλάντζας! Εσύ, Ρομπότ! Φλααααάν-τζας...Ροοοο-μποοότ.!". 
Κε πάλι τζίφος! Το ρομπότ στεκόταν πιο ακίνητο κε από αγγούρι.
Προσέγγισις Νο3-Οδηγός Ταξί- Ανάλυση Επί Του Μνημονίου: 
"Δέν σε πειράζη να καπνίσω, έτσι;  Μόνο αυτό μας απέμεινε να ευχαριστηθούμε! Έχω αγοράση αυτό το μπουρδέλο εδώ κε δύο χρόνια  κε ακόμα προσπαθώ να το ξεχρεώσω. Αλλά δε έχη δουλειά. Αλλά πού να  βρεθή  όταν δεν υπάρχη ούτε ένας με αρχίδια απ' αυτά τα 300 πουλημένα γομάρια να στείλη στα τσακίδια την Τρόικα! Δέν ξέρω αν συμφωνής..."


Κε αυτήν τη φοράν είχαμε αντίδρασις! Ισως όχι αυτή που περίμενα ακριβώς, αλλά επιτέλους το ρομπότ εκινήθη! Σήκωσε ένα μεγάλον βράχον από το έδαφος κε δοκίμασε να τον πετάξη κάτευθείαν πάνω μου. Πιθανώς να ήταν από τα  ρομπότ που υποστήριζαν το Μνημόνιον. Καταλαβαίνοντας τας εχθρικάς του διαθέσεις δεν μπορούσα να κάνω τίποτα άλλο απ' το να το πυροβολήσω με το φλαντζέιερ μου.


 Ένα ρομπότ με το πρόσωπο του αδερφού μου, λοιπόν. Ποιος το κατασκεύασε κε διατί το έβαλε να με κυνηγήση; Κε τι σήμαιναν τελικά τα αρχικά "ΑΒ" (ή "ΑΜ" 'όπως έγραφε η πρόσκλησις του Σόλωνα); Συνειδητοποίησα θα έμενα πάλι χωρίς τις απαντήσεις που ήθελα μέχρι που σκέφτηκα το σκάφος με το οποίο είχε προσγειωθή το ρομπότ αυτό. Κε πράγματι, εκή βρήκα τι ήταν εκείνη η ανησυχία που είχε κολλήση στην άκρη του μυαλού μου κε δεν έλεγε να φανερωθή κε να δώση ένα όνομα. Ήταν του Αdolf Buchler! Τον θυμάστε; Ω, ναί! Ο παλιός καλός μας  εχθρός που αν κε στην οθόνη του πιλοτηρίου  φορούσε μάσκα, γρήγορα τον αναγνώρισα από την παιδική τσιριχτή φωνή του :

"Gotenmorner, χερ Φλάντζα! Σας άρεσαν τα ρομπότ και τα διαστημόπλοια μου; Ήταν η πρώτη τους δοκιμαστική πτήση!"
"Το σωστό είναι  Guten Morgen, κωλόπαιδo!  Oχι Gotenmorner! Κε δώσε πίσω τον αδερφό μου, μην έλθω εκή κε σε κάνω τόπι στο ξύλο!"
"Χαχαχαχα", γέλασε σαρκαστικά. 'Η μάλλον όπως θα γέλαγε ένας γνήσιος κακός, "ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑΑΑΑΑ-ΑΑΑΑΑ- ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ! Πάντα σου άρεσε να με διορθώνεις, χερ Φλάντζα, αλλά λυπάμαι. Δεν μπορώ να στον δώσω πίσω! Βλέπεις μου χρειάζεται για να ολοκληρώσω έναν στρατό εκατομμυρίων Ρομπότ-Σόλων τα οποία στην συνέχεια θα τα στείλω να κατακτήσουν την Γή!   ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑΑΑΑΑ-ΑΑΑΑΑ- ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!"
"Μα η Γή δεν σου έχη κάνη τίποτα δια να την εκδικηθής", φώναξα. "Μόνο το σόϊ μας!"
"Βλέπω πως παρόλλες τις επιστημονικές σου γνώσεις, αδυνατείς να συλλάβεις ολόκληρο το σχέδιο μου, χερ Φλάντζα! Μόλις τα Ρομπότ-Σόλων κατακτήσουν τον κόσμο, θα εμφανιστώ εγώ σαν Σωτήρας να κλείσω όλους τους διακόπτες τους !  Έπειτα-αυτό θα είναι το πιο ωραίο- θα βγω δημόσια  να κατηγορήσω ως δημιουργό τους τον ίδιο τον αδερφό σου! Και δεν θα είναι δύσκολο να με πιστέψουν εφόσον όλα εκείνα είχαν την μορφή του!  ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑΑΑΑΑ-ΑΑΑΑΑ- ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!"
"Δεν μπορής, Διάολε!"
"Χαμογέλα, χερ Φλάντζα! Γιατί δεν χαμογελάς; Χάρη σε μένα, ο αγαπημένος σου αδερφός, Σόλων Καψηφλάντζας, πρόκειται να γίνει ο μεγαλύτερος εγκληματίας όλων των εποχών! ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑΑΑΑΑ-ΑΑΑΑΑ- ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!"

Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2012

Η Επίθεση Των Κλωνισμένων

Διάστημα....Το τελευταίον σύνορον... Ή το προτελευταίον αν υπολογίση κανής το μυαλό του Παπανδρέου...Ένα ταξίδι προς το Άγνωστον...Μιαν αναζήτησιν του μικρού μου αδερφού Σόλων κε μίαν αναζήτησιν αναπάντητων ερωτημάτων...Που βρίσκεται;...Απο ποιούς απήχθη;...Διατί απήχθη;...Θα συνεχίσουμε να βάζουμε αποσιωπητικά σε αυτές τις προτάσεις;...


ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΥ, ΜΕΡΑ 4098948399937383555555555555-ΠΑΛΙ-ΚΡΕΜΑΣΕ-Ο-ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΔΕΙΚΤΗΣ:

Έφυγα μακριά από την Μητέρα Γή εδώ κε κάποιες ημέρες κε το ταξίδι είναι προς το παρόν ήσυχο. Τα πάντα μέσα στο διαστημόπλοιο κυλούν με απόλυτη ηρεμία που όλα τα προβλήματα πίσω στην Γη μου φαίνονται ασήμαντα κε μικροσκοπικά. Στην απεραντότητα του Σύμπαντος, ξεχνάς τους Παπαδήμους, τους Βενιζέλους, τους Πάνκαλους, τα ΔΝΤ, τις έκτακτες εισφορές κε ένα σωρό άλλα δυσάρεστα.

Κε ενώ σκεπτόμουν πόσο κλονισμένη ήταν η προσωπικότητα που αποφάσισε να απαγάγη κάποιον σαν τον Σόλων, η ηρεμία μου τελείωσε! Τρία καταδιωκτικά, πάλι με τα αρχικά "ΑΒ", με πήραν στο κατόπι! Όπως φαίνεται,  αυτοί οι Κλωνισμένοι, περίμεναν να τον αναζητήσω είς διάστημαν κε με κύλωσαν αρχίζοντας επίθεση! Ευτυχώς που διαμόρφωσα στο σκάφος δύο κανόνια πειρατών σε κανόνια λέιζερ ώσθε να μπορέσω τώρα αντεπιτεθώ.


Η μάχη στάθηκε δύσκολην, αλλά κερδοφόρα αφού κατάφερα να να καταρρίψω δύο από τα τρία έχθρικα σκάφη των Κλωνισμένων!  Όσο δια το τρίτο,  κατάφερα να του ρίξω ένα χτύπημαν είς την μηχανήν του αναγκάζοντας το να προσγειωθή είς έναν κοντινό πλανήτη που από ένα παράξενον παιχνίδι της τύχης είχε αποκτήση τα χαρακτηριστικά του Φίλιππου Πλιάτσικα! "Οχι, άλλο Πλιάτσικα", σκέφτηκα (όπως κε εσείς φαντάζομαι)  κε το ακολούθησα εις απόστασην ασφαλείας. 


Προσγειώθηκα προσεκτικά σε μία απόκρημνη γωνιά του πλανήτη κε βγήκα παρακολουθώντας το πεσμένο εχθρικό σκάφος. Στην συνέχεια, κρύφτηκα πίσω από κάποια βράχια περιμένοντας να βγη από μέσα ο πιλότος. Αν κατάφερνα να τον ακινητοποιήσω είχα να του κάνω πολλάς ερωτήσεις. Επίσης ήρθε η ώρα να σας απαντήσω κε εγώ σε μίαν ερώτησιν που πιθανώς να κάνετε: Πώς είναι δυνατόν να κυκλοφορώ στην επιφάνεια ενός πλανήτη χωρίς κάποια μάσκα οξυγόνου; Μα είναι πολύ απλό! Το διάστημα έχη οξυγόνο κε αέρα όπως έχη παντού! Όλες αυτές οι φήμες περί κενού αέρος στο διάστημα  δεν είναι παρά προπαγάνδα όλων εκείνων που θέλουν να πουλάνε μάσκες οξυγόνου σε αστροναύτες! Απόδειξις δια τα λεγόμενα μου, οι διαστημικές περιπέτειες κε τα κόμικς της δεκαετίας του 50-60! Στο κάτω κάτω ο Ιούλιος Βέρν στο βιβλίον του "Απο την Γή στη Σελήνη" δεν αναφέρη πουθενα...
...Ε! Μια στιγμή! Θα τρελαθώ! Αυτός ο πιλότος...αυτός ο πιλότος...είναι δυνατόν;
...Αυτός ο πιλότος, είναι ο αδερφός μου!

Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2012

Η Αόριστη Απειλή

Όπως είπα εις προηγούμενον ποστ μου, ο μικρότερος αδερφός μου Σόλων απεφάσισε να μας επισκεπτή φοβούμενος την απαγωγήν του από εξωγήινους. Εμείς στην αρχή δεν τον πιστέψαμε θεωρώντας πώς ήταν μία ακόμα από τις παλαβομάρες του. Μέχρι σήμερα το πρωί...

Σήμερα που η Κυρα-Φλάντζενα χτύπησε το δωμάτιο του να τον καλέση στο πρωινό , εκείνος δεν απάντησε, αλλά ούτε αναζητώντας τον βρέθηκε κάπου μέσα ή έξω από την οικίαν μας, οπότε αρχίσαμε να  ανησυχούμε πραγματικά μήπως ο φόβος που τον κυρίευε  τις προηγούμενες μέρες είχε κάποια βάση. Αποκλείσαμε γρήγορα την υπόθεση να έχη φύγη μόνος του από το σπίτι χωρίς να μας χαιρετήση καθότι στο δωμάτιο του υπήρχε ακόμα η μισοσβησμένη πίπα του άλλα κε  η βαλίτσα με την οποία είχε έρθη. Οι ανησυχίες μας μεγάλωσαν ακόμα περισσότερο όταν ανοίγοντας την, ανακαλύψαμε μία πολύ ύποπτην πρόσκλησιν της οποίας η αισθητικήν κε η γραφήν της ξύπνησε κάτι μέσα μου, κάτι πολύ δυσάρεστο από τα παλιά, κάτι που δεν μπορώ ακόμα να προσδιορίσω.


Οι φόβοι μας επιβεβαιώθηκαν τελείως όταν κάτω από το παράθυρό μας εβρέθηκαν λασπωμένα ίχνη μπότας με αρχικά στην πατούσα "AB"  που μοιάζανε να  οδηγούν ένα άλλο ζευγάρι παπούτσια (πιθανότατα αυτά που φορούσε ο Σόλων) προς τον δρόμο. Με μίαν μικρήν έρευναν ανακάλυψα πάνω στην άσφαλτο ίχνη από 4 καμένους κύκλους διαμέτρου 50 εκατοστών ο καθένας τους οποίους ύστερα από μιαν χημικήν ανάλυσιν που έκανα με τα σύνεργα του "Μικρού Χημικού" διαπίστωσα πως  προερχόταν από καύσιμα  ίδια με εκείνα των διαστημικών εκτοξεύσεων. Κάποιο κάθαρμα λοιπόν, είχε παρασύρη κε απαγάγη τον αδερφό μου πέρα μακρυά στο διάστημαν; Μπορή να ήταν κάποιος από εκείνους τους εξωγήινους (όπως φοβόταν ο Σόλων) που είχα ασχοληθή παλαιότερα;  Δεν νομίζω. Η εξωγήινη  τεχνολογία είναι πολύ ανώτερη δια να χρησιμοποιή δικά μας καύσιμα  πυραύλων συν της άλλης δεν είναι κε τόσο ανορθόγραφοι σαν αυτούς που στείλανε την πρόσκληση! Το μόνο σίγουρο είναι πώς ο αδερφός μου απήχθη στο διάστημα κε εγώ του έδωσα τον λόγο της   Φλατζοπικής μου Τιμής να τον προστατεύσω. Το Σύμπαν να χαλάση, πρέπη να ψάξω να τον βρω!


Έτσι, παρ όλες τις αντιρρήσεις της Κυρα Φλάντζενας που δε ήθελε να γίνη στη σκεπή μας, άρχισα την κατασκευήν ενός δικού μου αυτοσχέδιου διαστημοπλοίου χρησιμοποιώντας όλα τα υλικά κε τα παλιοσίδερα που είχα μέσα στο γκαράζ. Λόγω μάλισθα ενός καυγά που είχα με τον γείτονα που με ρωτούσε "τι είναι πάλι αυτό το τερατούργημα", η ολοκλήρωσις του διαστημοπλοίου μου άργησε να τελειώση κρατώντας τουλάχιστον τέσσερις ολόκληρες ώρες! (Αυτοί οι γείτονες μπορούν να σε καθυστερήσουν κε μια ώρα με την γκρίνια τους!)

Όσην ώρα μάλισθα κατασκεύαζα το διαστημόπλοιον, η Κυρα Φλάντζενα έραβε κε έφτιαχνε την στολήν που θα φορέσω. Κε δια το λόγον πως δεν ξέρω τι θα συναντήσω βγαίνοντας εις το Διάστημαν, η Κυρα Φλάντζενα την έφτιαξε ζεστή, άνετη, σπορ κε τρέντι. Τύφλα να έχη αυτή του Χαν Σόλο! Έτσι, όταν όλα τελικά ήταν έτοιμα αποχαιρέτησα την συμβία μου, τα Φλαντζάκια, τον παπαγάλον κε την σομπολόρνηθαν μου, μπήκα μέσα στο σκάφος κε απογειώθηκα δια την ιερήν  αποστολήν που είχα αναλάβη. 

 Έχε γεια κατακαημένη μου Γή!  Ελπίζω να επισθρέψω σύντομα κοντά σου!
Προς το παρόν έχω έναν αδερφόν να σώσω!

Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2012

Μιαν αναπάντεχην επίσκεψις!

Τον μικρότερο αδερφό μου, Σόλων, τον ενθυμήσθε; Οχι; Ε, λοιπόν σας ζηλεύω καθότι εμείς ακόμα κε να θέλαμε είναι αδύνατον να τον ξεχάσωμεν μιας κε έχη ένα έμφυτο ταλέντον να μας βάζη σε μπελάδες! Αλλά τί να κάνομεν; Μπορή να είναι λιγάκι πολύ λοξός, αλλά είναι αδελφός μας.


Σήμερα το λοιπόν κρατώντας μιαν βαλίτσαν  απεφάσισε να μας επισκευθή! Ο λόγος; Ότι τον τελευταίον μήναν απεφάσισε να ασχοληθή με την ποίησιν (αναρωτιόμεθα αν η ποίησιν θέλη να ασχοληθή μαζί του)  κε μας επισκέπτηκε δια να μας διαβάση μερικά από τα ποιήματα του από την ποιητικήν του συλλογήν "Ισολογισμός 2012" . Πάρτε ένα παράδειγμαν:

ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ
Κρουτσι Κούτσι Φούτσι Κουκούτσι
Σπρότζι
Γκαπαλόπ Πλιπλί

 Νομίζω πώς αυτό ήταν αρκετό δια να καταλάβετε το ύφος των ποιημάτων του. Περισσότερα δε από  αυτά μπορείτε να τα διαβάσετε κε από εδώΔυσθυχώς ήταν τόσο ισχυρογνώμων με την ποίησην του ώσθε σε κάθε κριτική που του κάναμε, ο Σόλων  μας έλεγε άσχετους κε ακαλλιέργητους επιμένοντας πως αυτόν έχουν καλέση να πάρη το  βραβείο που αρνήθηκε ο Ντίνος Χριστιανόπουλος κε πως οι εξωγήινοι τον έχουνε βάλη στο μάτι δια να τον απαγάγουν!  Φυσικά ουδείς μας τον πίστεψε Κε αφού το βράδυ δειπνήσαμε με μηλόπιτα φτιαγμένη από ψάρια, πεμικάν κε ξίδι (άλλη μια πρωτότυπη συνταγή της Κυρα-Φλάντζενας) τραβήξαμε δια ύπνον.


Κατά τις 12:37 μας ξύπνησε να ζήτηση κουβέρτα.
Κατά τις 12:42 μας ξαναξύπνησε μήπως έχουμε να του δώσουμε μαξιλάρι.
Κατά τις 12:44 μας είπε πώς η μαξιλαροθήκη είναι ροζ κε πώς πως το ροζ χρώμα του φέρνη φτάρνισμα. 
Κατά τις 12:48 κε ενώ νομίζαμε πως κοιμήθηκε επιτέλους, μας ενόχλησε ζητώντας σφυρί, πρόκες κε σανίδες.
Κατά τις 12:50 άρχισε να καρφώνη τα παράθυρα κε τις πόρτες μας.


Όταν πήγα να δω τι συμβαίνη (αφού κατάφερα να ηρεμήσω την Κυρα Φλάντζενα που ούρλιαζε "Διώξτον νά! Διώξτον νά!", επιμένοντας να της λέω πως είναι συγγενής μας κε δεν κάνη)  ο Σόλων μου είπε έντρομος δια μια ακόμα φορά δια τους εξωγήινους κε πώς αυτός ήταν ο κυριότερος από τους λόγους που ήλθε να κοιμηθή απόψε σπίτι μας.
"Ω, μικρότερε αδερφέ μου Σόλων", προσπάθησα να τον καθησυχάσω. "Μην ανησυχής. Άμα έλθουν οι εξωγήινοι να σε απαγάγουν, εγώ θα είμαι εδώ να σε προστατεύσω..."
"Μου το υπόσχεσαι;", ρώτησε πέφτοντας κλαίγοντας στην αγκαλιά μου.
"Σου δίνω το λόγο της Φλατζοπικής μου Τιμής!"

Αυτό κάπως τον ηρέμησε, έτσι ώστε κατά τις 2:33 να  καταφέρουμε τελικά να πάμε όλοι δια ύπνον.
Τί να κάνομεν; Έτσι συμβαίνη με τους μικρούς αδερφούς!