Ενας μεγάλος ευεργέτης της Ιατρικής Επιστήμης

Δεν ηνπωρώ να μην φανερώσω τον ενθουσιασμόν μου είς τον Δόκτορα κε συνάδελφον κύριον Αθανάσιον Πλεύρην δια τα νεάς του επιστημονικάς ομελέτας περί καταπολεμήσεως της παιδερασθείας. (Πολύ κοινή ασθένεια απο αρχαιοτάτων χρόνων είς την χώραν μας).

Επήρα λοιπόν το θάρος κε επισκέυθην τον νεον τολμηρό συνοδηπόρο είς το ιατρείον του οπου μιλήσαμε κε αναλύσαμε μετά σύνχρονων σχεδιαγραμμάτων την ιατρικήν κουρα των ασθενών.

Καταρχήν σύμφωνα με τον δόκτορα πρέπη να μαθουμε να αναγνωρίζομεν έναν κοινόν παιδόφιλον απο έναν σύνχρονο ιατρόν. Είς την φωτογραφίαν διακρίνομεν καθαρά πώς ο πρώτος διαθέτη πάντα : Α) Ενα καπέλον Μίκημάϊς, Β) Μίαν μύτην παλίατσου, χρώματος ερυθράν, Γ) Πούχρωμον γλυφιτζούριον, τύπου σπείροειδες, ενώ ο δεύτερος δεν χρείαζετω τίποτις παραπάνω από εναν κοινόν Εφταξία Αναρρόφησης.

Είς την συνέχειαν αφου του ανοίκομεν τα εντόσθιαν με τον μικρόν χηρουργικόν μας Εφταξίαν αφαρούμε τους όρχεις του ασθενούς (που είς το σχεδιάγραμανλόγω επήδη μας διαβάζουν κε μικρά παιδιάν τους καλύψαμεν με κάτι διακριτικόν.)

Ετσι πλέον ο ευνοχισμένος μας ασθενής έχει αγιασθή κε αγγελοποηθή κε είναι ικανός πλέον δια να πετάξη ελέυθερως είς τα ουράνια δίχως να επιτείθετω είς τα τέκνα.